تغييرات عمل كرد توليدمثلي ميش هاي لك و تركي قشقايي با استفاده از eCG در شرايط پرورش عشايري

اين پژوهش به‌منظور بررسي تأثير دوزهاي گوناگون eCG بر فعاليت هاي توليدمثلي ميش هاي لك و تركي قشقايي در فصل بهار انجام شد. در اين پژوهش 75 رأس ميش لك قشقايي و 75 رأس ميش تركي قشقايي (3 تا 4 سال) به ترتيب با ميانگين وزني 1.8±55 و 2.2±58 كيلوگرم انتخاب و به طور تصادفي هر كدام به 5 گروه تيماري تقسيم شدند. چرخه ي فحلي ميش ها با اسفنج هاي حاوي پروژسترون در يك دوره 14روزه هم زمان سازي شد. در هر نژاد يك روز قبل از برداشت اسفنج، به گروه هاي دوم، سوم، چهارم و پنجم به‌ترتيب 300، 400، 500 و 600 واحد بين المللي eCG، تزريق گرديد و گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه حدود 48 ساعت بعد از برداشت اسفنج، همه ميش ها در گروه سوم و چهارم نژاد لك قشقايي و گروه هاي سوم، چهارم و پنجم در نژاد تركي قشقايي علايم فحلي را نشان دادند. اگر چه در هر دو نژاد درصد ميش هاي آبستن در گروه هاي مختلف تيماري اختلاف معني داري نداشت (P 0/05)، ولي گروه سوم نژاد لك قشقايي و گروه چهارم نژاد تركي قشقايي تعداد ميش هاي آبستن بيشتري داشتند. هر دو نژاد گروه هاي دريافت‌كننده eCG نسبت به گروه شاهد درصد دوقلوزايي بالاتري داشتند و با افزايش دوز eCG، تعداد ميش هاي دوقلوزا نيز افزايش پيدا كرد. نتايج اين مطالعه به طور كلي نشان داد كه ميش هاي لك و تركي قشقايي به ترتيب دوزهاي 400 و 500 واحد بين المللي eCG، بيشترين تأثير را در افزايش ميزان آبستني و دوقلوزايي در فصل بهار داشت.