تحليل معناشناختي «رضوان» در قرآن كريم

Semantic Analysis of “Razwan” in the Holy Qur’an

واژه رضوان از واژه‌هاي كليدي در نظام معنايي قرآن كريم است. پژوهش حاضر با روش تحليلي توصيفي و با رويكرد معناشناختي به ‌بررسي ماده «رضوان» و تحليل حوزه معنايي آن در قرآن مي‌پردازد. «رضوان» بر محور همنشيني با «رحمت»، «مغفرت»، «فضل»، «تقوا» و در سطح جانشيني با «فوز»، «فلاح» و «قرب» پيوند معنايي دارد. واژه «حب» همسو با رضوان است؛ چنانچه واژگان متقابل با رضوان «سخط»، «مقت» و «غضب» مي‌باشد. تحليل معنايي رضوان در قرآن نشان مي‌دهد اين واژه كاملا جنبه ‌روحاني و معنوي داشته و اختصاص به ‌خداوند متعال دارد. واژه رضوان در جهان‌بيني قرآن كريم نشان‌دهنده بالاترين مرتبه ‌تكاملي است كه يك انسان مي‌تواند در راستاي تحقق هدف آفرينش خود و تشريع الهي به ‌آن دست‌ يابد.

The word Razwan is one of the key words in the semantic system of the Holy Qur’an. Using a descriptive-analytical and a semantic approach this paper seeks to study the word “Razwan” in the Holy Qur’an. Synonymously, Razvan has a semantic link with “mercy”, “forgiveness”, “bounty” and “piety” but similarly has a semantic link with “success”, “salvation” and “closeness”. The word "love" is equivalent to the word “Razvan”; just as the words “discontent”, “aversion” and “anger” contradicts Razvan. The semantic analysis of Razvan in the Qur’an shows that this word is quite spiritual and is restricted to the Almighty God. The word Razwan in the worldview of the Holy Qur’an indicates the highest stages of perfection that can be achieved in line with the purpose of creation and the divine law.