توسعه مدل خلق دانش سازماني در شركت‌هاي دانش‌بنيان ايران

هدف پژوهش: اين مقاله با هدف توسعه مدل خلق دانش سازماني در شركت‌هاي دانش‌بنيان ايران ارائه مي‌شود. به اين منظور از دو نظريه تناسب وظيفه فناوري و نظريه رفتار برنامه‌ريزي شده، جهت بررسي تناسب فناوري اطلاعات با وظايف موجود و نيز واكاوي ابعاد روان‌شناختي افرادي كه در شكل‌گيري فرايند خلق دانش در شركت‌هاي دانش‌بنيان تأثيرگذارند استفاده شده است. روش‌شناسي: مقاله حاضر با روش تحليل محتواي متون انجام گرفته كه كاربست دو نظريه حوزه روان‌شناختي و فناوري اطلاعات را در توسعه خلق دانش سازماني مورد بررسي قرار مي‌دهد. يافته‌ها: شركت‌هاي دانش‌بنيان، خلق دانش جديد را عنصر كليدي خود در كسب برتري با ساير سازمان‌ها مي‌دانند. اركان عمده اين فرايند را ابعاد روان‌شناختي افرادي كه در خلق دانش سازماني تأثيرگذارند، در كنار تناسب فناوري اطلاعات با وظايف موجود سازماني تشكيل مي‌دهند. مؤلفه‌هايي مانند نگرش، هنجار ذهني و كنترل، نيت فرد را در خلق دانش سازماني منعكس نموده و تناسب وظايف سازماني با فناوري‌هاي موجود، از اركان مهم شكل‌گيري و خلق دانش سازماني مي‌باشند. نتيجه‌گيري: شركت‌هاي دانش‌بنيان به منظور بهينه‌سازي اهداف عمده خود كه عبارتند از استفاده مؤثر از دانش موجود و نيز خلق دانش جديد، لازم است تا در بستر فعاليت‌هاي دانشي توجه ويژ‌ه‌اي به عوامل شناختي افراد و نيت رفتاري آن‌ها در بحث مشاركت در مراحل چهارگانه خلق دانش داشته باشند. همچنين در نظر داشتن تناسب فرايندهاي كاري با فناوري‌هاي مورد استفاده مي‌تواند تسهيل‌گر فعاليت‌ها و عامل سرعت بخشي به آن‌ها باشد؛ چرا كه ساختار ايجاد شركت‌هاي دانش‌بنيان بر مبناي رقابت، نوآوري و روزآمد بودن در رده فناوري و دانش تخصصي مربوطه است كه همگي اين موارد از طريق فناوري‌ها تسهيل مي‌شوند.