تحليل و تبيين معرفت‌شناسانه آيه تطهير

An Epistemological Study of the Verse Tathir

آيه تطهير از آيات محوري در اثبات عصمت پيامبراكرم| و خواص ذرّيّه آن حضرت است كه از ديرزمان ميان مفسران فريقين مورد بحث بوده است. مفسران اهل‌سنت بدون ارائه دليل و صرفاً با تكيه بر قرينه سياق و واژه‌شناسي كلمه «البيت»، شمول آيه را همه اعضاي خانه پيامبر| از قريش و در مواردي نيز به گستره بني‌هاشم اختصاص داده‌اند. پژوهش پيش‌رو با بررسي محتواي آيه شريفه و ابهام‌زدايي از فقرات آن توسط آيات ناظر به موضوع و با تكيه بر نصوص صريح و قرائن موجود، ضمن تشكيك در تفاسير اهل‌سنت و اثبات عدم هماهنگي تفاسير با ديگر آيات قرآن نسبت به اثبات انحصار معناي مستفاد از آيه شريفه در عصمت انوار خاصه^ به تبيين مفاد آيه پرداخته است. نتيجه پژوهش آن است كه آيه 33 احزاب بدون هيچ سنخيتي با مباحث آيات قبل و بعد، نزولي مستقل داشته است.

The verse Tathir is regarded as one of the central verses in proving the infallibility of the Prophet and his future generation`s properties that have long been debated among the Fariqain commentators. The Sunni commentators, without any reasonable proof and only based on the context and etymology of the word al-bait, the house, have viewed all members of Quraysh in the Prophet's House, and in some cases, the Bani Hashim as included in His household. The present study examines the content of the holy verse and the disambiguation of its parts by other relative verses and relying on the explicit context and existing proofs, criticizing the scholars and proving the inconsistency of their interpretations with other Qur'anic verses, has proved the infallibility of the particular pure lights. The study has resulted in the fact the verse 33 of Ahzab, without any harmony with the discussions included in the verses before and after it and, therefore, should be regarded in itself.