بررسي ماهيت فورفيتينگ در مقايسه با ساير طرق تأمين مالي در حقوق ايران

studying about legal nature of forfaiting comparing with other financial methods

فورفيتينگ يك شيوه تأمين مالي است كه در آن فورفيتر مطالبات مدت‌دار صادركننده را براساس نرخ تنزيل و بدون حق رجوع خريداري نموده و مالك آنها مي‌گردد. در اين روش تامين مالي اسناد مثبت طلب نقش حياتي ايفا نموده و حسب اينكه چه نوع سندي، مثبِتِ حق مطالبه پرداخت و طلب باشد احكام متفاوتي بر فورفيتينگ حاكم خواهد بود. در حاليكه صادركننده(فروشنده حق مطالبه پرداخت) و موسسه مالي(خريدار حق مطالبه پرداخت) طرفين اين قرارداد مالي محسوب مي‌گردند اما فورفيتينگ در مقابل مديون اصلي و بانك او نيز قابليت استناد داشته و فورفيتر خواهد توانست مديون را الزام به اداي دين در سررسيد نمايد. اگرچه ممكن است فورفيتينگ به عنوان قراردادي ميان صادركننده، مديون و موسسه مالي، مبني بر واگذاري دين از جانب مديون به فورفيتر محقق گردد اما در شكل سنتي خود عقدي است ميان صادركننده و فورفيتر با موضوع واگذاري مطالبات به موسسه مالي مالي. چنين قراردادي اگرچه با نهادهاي حقوقي مختلفي همانند تنزيل دين يا تنزيل سند تجاري، حواله، انتقال طلب، معامله اسناد تجاري، تبديل تعهد و بيع دين يا فروش حق مطالبه پرداخت نزديكي دارد ليكن به نظر مي‌رسد بيع دين يا فروش حق مطالبه پرداخت مناسب‌ترين قالب قراردادي براي اين شيوه نوين تامين مالي مي‌باشد.

In international trade, there are several financing methods which help exporters and importers for buying and selling goods. Forfaiting is one of these methods. It is a financing method in which forfaiter purchases exporters' deferred receivables based on discounting rate and without recourse payment. Type of document, as an evidence of the payment, has an essential role in this commercial contract, since the nature and performance of forfaiting depend on type of document of receivables. While exporter and forfaiter are parties to the financing contract, it isalso applicable against the debtor, and forfaiter can pursuit importer on due date for the payment claim. Moreover, although forfaiting may be trilateral between forfaiter, exporter and importer in which debtor transfers his debt to financial institutions, in the traditional type of forfaiting, exporter assigns his receivables to the forfaiter. This contract is similar to discounting, negotiation, novation, assignment, selling of debt or the payment claim. It seems that the sale of debt is the most appropriate for this new financing method. If commercial papers are used as evidence of the payment, rules of negotiation will be governed in this contract.