رابطه هيجان تحصيلي اميد و بي صداقتي تحصيلي: بررسي نقش واسطه اي كمك طلبي تحصيلي

Relation of Academic Emotion of Hope and Academic Dishonesty: Investigating the Mediating Role of Academic Help Seeking

پژوهش حاضر به دنبال تعيين نقش واسطه اي كمك طلبي تحصيلي در ارتباط بين هيجان تحصيلي اميد و بي صداقتي تحصيلي است. شركت كنندگان پژوهش 360 نفر از دانش آموزان (177 دختر و 184 پسر) دوره متوسطه اول بودند كه به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و به پرسشنامه هيجان تحصيلي اميد (پكران و همكاران، 2002)، مقياس كمك طلبي تحصيلي (ريان و پينتريچ، 1997) و مقياس بي صداقتي تحصيلي (مككابي و تروينيو، 1996) پاسخ دادند. به منظور بررسي سؤال پژوهش از مدل يابي معادلات ساختاري و نرم افزار 22 AMOS استفاده شد. نتايج نشان داد كه هيجان تحصيلي هم به صورت مستقيم و هم به طور غيرمستقيم و از طريق كمك طلبي تحصيلي، پيش بيني كننده بي صداقتي تحصيلي است. در مجموع يافته هاي پژوهش حاضر بيانگر اهميت توجه به نقش هيجان تحصيلي اميد و كمك طلبي تحصيلي در كاهش بي صداقتي تحصيلي دانش آموزان است.

The present study was conducted to investigate the mediating role of academic help-seeking in the relation of academic emotion of hope and academic dishonesty. Participants were 360 high school students (177 girls and 184 boys) who were selected via random cluster sampling method. In order to investigate the research variables Academic Emotion of Hope Questionnaire (Pekrun et al., 2002), Help-Seeking Scale (Ryan & Pintrich, 1997), and Academic Dishonesty Scale (McCabe & Trevino, 1996) were used. For analyzing the research model, structural equation model and AMOS22 software were used. Results showed that academic emotion of hope predicted academic dishonesty directly and also indirectly through academic help-seeking. Conclusively, results of this study showed the importance of academic emotion of hope and academic help-seeking in the reduction of academic dishonesty.