اقتصاد سياسي ائتلاف‌ها: استمرار و تغير درپارادايم سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران

اين مقاله به طرح مساله ائتلاف‌ها و چينش اهداف سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران مي‌پردازد، ايده اصلي اين مقاله اين است كه ايران به عنوان يك موجوديت، اهدافي در سياست خارجي دنبال مي‌كند كه تقدم و تآخر اين اهداف توسط ائتلاف مسلط سبك و سنگين شده و نمودار سياست خارجي ايران را ترسيم كرده است. تا پيش از 1979، ائتلاف باستان گرايان بر ايران مسلط شده بود و اهداف سياست خارجي ايران را با توجه به منافع و ترجيحات خود و فهمي كه از منافع ملي كشور داشت ريز و درشت نمودار سياست خارجي ايران را تعريف كرده بود. اين ائتلاف مسلط، توسط ائتلاف چپ گرايان، ائتلاف ملي گرايان و ائتلاف اسلام گرايان به چالش گرفته شده و در نهايت ساقط گرديد. پس از انتقال، ئتلاف اسلام گرايان بر اداره امور مسلط گرديد و باتوجه به منافع و ترجيحات خود و فهمي كه از منافع ايران و دركي كه از محيط بيروني دارد به بازبيني در سياست خارجي ايران پرداخته و اهداف سياست خارجي را بازنويسي كرده است. با تسلط ائتلاف وسيع اسلام گرايان، اليت هاي ديگر ائتلاف‌هاي باستان گرايان، چپ گرايان و ملي گرايان به بيرون و حاشيه رانده و اين ائتلاف‌ها متفرق شده‌اند. باور اين مقاله اين است كه پس از تسلط اسلام گرايان، اهداف سياست خارجي كشور توسط اين ائتلاف تعين شده است كه در ادامه اين ائتلاف خود به دو ائتلاف چپ گرايي و راست گرايي تجزيه شده و پس از تجزيه، به طور كلي ائتلاف راست گرايي است كه به عنوان ائتلاف مسلط اهداف سياست خارجي ايران را شكل داده است و ائتلاف چپ گرايي به عنوان ائتلافي چالشگر تقلا كرده است كه با توجه به ترجيحات خود و فهم متفاوتي كه از منافع ملي دارد سياست خارجي ايران را بازتعريف كند، بنابراين چينش اهداف سياست خارجي به موضوعي براي كشمكش ائتلاف مسلط و ائتلاف چالشگر تبديل شده است.