سرقت علمي و ضمانت اجراهاي مقابله با آن؛ با تأكيدي بر مسئلة تعامل سرقت علمي و نظام حقوق مالكيت فكري

Legal Essay On The Interaction Plagiarism & Intellectual Property Law

سرقت علمي به معناي كپي كردن اثر ديگري و انتساب آن به خود است كه همپوشاني نزديكي با نظام حقوق مالكيت فكري دارد. ازاين‌رو بسياري از افراد جامعة دانشگاهي اين دو اصطلاح را مترادف تلقي مي‌كنند، اما اين تصور نادرست بوده و همة مصاديق سرقت علمي از جمله استفاده از ايدة اثر ديگري يا خودسرقتي مشمول نظام حقوق مالكيت فكري نيست. مقالة حاضر تلاش مي‌كند با روش تحليلي – توصيفي و رويكرد كتابخانه‌اي و ميداني (بررسي آراي هيأت‌هاي رسيدگي به تخلفات انتظامي) به بررسي شاخص‌هاي سرقت علمي و ضمانت اجراهاي آن بپردازد و سرانجام نتيجه‌گيري مي‌كند كه سرقت علمي در بخشي از مقررات تابع نظام حقوق مالكيت فكري است، اما در بخشي ديگر داراي مؤلفه‌هاي اختصاصي خود است كه مي‌تواند به مجازات اداري منجر شود.

Plagiarism means copying intellectual work belongs to another and passing off as one’s own that is overlapping with Intellectual Property Law. Hence, many academics think these two terms as synonyms, but this is a false impression, and all instances of plagiarism, such as the use of the idea of another, or self-plagiarism, are not subject to intellectual property law. The present paper tries to investigate the elements and enforcements of its implementation by analytical-descriptive approach and Library- empirical methodology (reviewing Sentences of Disciplinary Disciplinary Board). Finally, it concludes that plagiarism is just part of intellectual property law, but other part of it is subject to an independent system that can lead to administrative penalties.