مكان يابي با روش مونت كارلو و تلفيق آن با الگوريتم‌هاي جستجوي خام و ژنتيك با رويكرد پردازش تصوير (مطالعه موردي: جايگاه سوخت در شهر تبريز)

هدف از اين پژوهش، يافتن مكاني بهينه براي احداث واحد جديد در داخل محدوده‌ي شهري و افزودن آن به مجموعه‌‌‌‌‌‌ موجود مي‌باشد، به نحوي كه متوسط فاصله‌ي پيموده شده توسط هر كاربر تا نزديك‌ترين واحد، با افزودن آن، به كمترين مقدار ممكن برسد. بدين منظور با استفاده از روش مونت‌كارلو و تلفيق آن با دو روش جستجوي خام و الگوريتم ژنتيك و با استفاده از ابزارهاي پردازش تصوير كه براي تصحيح نقشه‌ و حذف مناطق برون شهري به كار برده شد، به مدل‌سازي و حل مسئله پرداخته شده است. در اين مقاله كه براي مورد مطالعاتي شهر تبريز و احداث واحد جديد پمپ بنزين صورت گرفته، تعداد 000‚40 نفر كاربر بصورت تصادفي و با توجه به تراكم جمعيت هر منطقه، در داخل شهر انتخاب شدند و متوسط فاصله‌ي هريك از آن‌ها از نزديك‌ترين ايستگاه محاسبه شد. در ادامه با استفاده از دو الگوريتم ذكر شده، واحد جديد به نحوي افزوده شد كه اين فاصله به كمترين مقدار خود برسد. با در نظر گرفتن كاربران تصادفي يكسان براي هر دو روش، الگوريتم ژنتيك با تعداد جمعيت اوليه 60 نفر، تعداد 30 نسل و نرخ جهش 2 /0، هم به لحاظ كاهش متوسط فاصله و هم به لحاظ زمان محاسبات، نتايج بهتري را نسبت به روش جستجوي خام با 5000 جستجو ارائه مي‌دهد. متوسط فاصله كاربران قبل از افزودن واحد جديد 2105 متر مي‌باشد كه با افزودن واحد جديد پمپ بنزين از روش جستجوي خام و الگوريتم ژنتيك، اين فاصله به ترتيب به 1908 و 1901 متر كاهش مي‌يابد.