بررسي و مقايسه اثربخشي روان‌درماني مثبت‌نگر و واقعيت‌درماني بر كاهش كمال‌گرايي و استرس‌تحصيلي دانش‌آموزان دختر تيزهوش

Studying and comparing the effectiveness of real therapy and positive psychotherapy on reducing gifted girl students' perfectionism and academic stress

اين پژوهش با هدف بررسي و مقايسه اثربخشي روان درماني مثبت گرا و واقعيت درماني بر كاهش كمال گرايي و استرس تحصيلي انجام شد. پژوهش يك مطالعه شبه آزمايشي همراه با انتخاب و گمارش تصادفي آزمودني ها، در گروه هاي آزمايش و كنترل به همراه پيش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر متوسطه دوم استعدادهاي درخشان شهر خرم آباد بودند كه ابتدا همه دانش آموزان پرسشنامه كمال گرايي و استرس تحصيلي را تكميل كردند. سپس تعداد 45 نفر كه بالاترين نمرات را در مقايسه با سايرين كسب كردند انتخاب و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش اول به مدت 8 جلسه مداخلات روان درماني مثبت گرا و گروه آزمايش دوم هم به مدت 8 جلسه مداخلات واقعيت درماني را دريافت كردند، اما گروه كنترل طي اين مدت هيچ گونه مداخله اي دريافت نكردند. داده ها با آزمون كواريانس يكطرفه تحليل شدند. نتايج نشان داد كه هر دو روش منجر به كاهش معنادار كمال گرايي و استرس تحصيلي آزمودني هاي گروه هاي آزمايش شدند. از بين دو نوع درمان، روان درماني مثبت گرا تاثير بيشتري در كاهش استرس تحصيلي داشت. اما بين دو روش در كاهش كمال گرايي تفاوت معناداري به دست نيامد. بر اساس نتايج، واقعيت درماني و روان درماني مثبت گرا مي تواند به منظور كاهش كمال گرايي و استرس تحصيلي دانش آموزان تيزهوش مورد استفاده قرار گيرد.

The aim of this research was studing and comparing the effectiveness of real therapy and positive psychotherapy on reducing perfectionism and academic stress. The research was a quasi –experimental study along with selecting and assigning the subjects randomly in experimental group and control group with pre-test and post-test. Statistical universe included all gifted girl students of second grade of high school in Khorramabad city that all students filled out all the questionaires of perfectionism and academic stress using census method. Then 45 students who got the highest marks compared to others were selected and placed randomly in experimental and control groups. The first experimental group were subjected to real therapy for 8 sessions and the second group were also subjected to positive psychotherap for 8 sessions, but the control group didn't receive any interventions during this period of time. Data were analyzed using unilateral covariance analysis test. Results showed that performing the real therapy and positive psychotherapy interventions led to meaningful reduction of perfectionism and academic stress of the subjects of experimental groups. the positive psychotherapy had more effect on reducing academic stress, but in perfectionism variable, there wasn't any meaningful diference between these two therapies and the effect of above mentioned therapies in reducing perfectionism was the same. Based on the results, the methods of positive psychotherapy and real therapy can be used to reduce perfectionism and academic stress