مباني انسان‌شناختي حق بر حريم خصوصي از ديدگاه اسلام

Anthropologic Bases of the Right to Privacy from the viewpoint of Islam

حريم خصوصي يكي از حقوق شهروندي است. برخي گمان مي‌كنند محتواي اسناد حقوق بشري در مورد حقوق شهروندي و حريم خصوصي با اسلام و مباني انسان‌شناسي اسلامي بيگانه هستند و اين حق را كنوانسيون‌هاي حقوق بشري براي انسان به ارمغان آورده‌اند، اما واقعيت آن است كه اسلام اگرچه مبدع عنوان حقوق شهروندي و حريم خصوصي نيست، اما قرن‌ها پيش، لزوم حمايت از حريم خصوصي و عدم تجاوز به قلمرو شخصي انسان‌ها را مطرح كرده و مباني انسان‌شناسي اسلامي ثابت‌كننده حق حريم خصوصي براي شهروندان است. تحقيق حاضر با روش توصيفي–تحليلي به تحليل آيات و روايات پرداخته و در پاسخ به اين پرسش كه مباني انسان‌شناسي حق بر حريم خصوصي در اسلام كدم‌اند؟ به اين نتيجه رسيده است كه انتخاب‌گري انسان و حقيقت روحاني او، كرامت ذاتي و ميل فطري انسان به امنيت و خلوت‌گزيني حق حريم خصوصي را براي شهروندان اثبات مي‌كند.

Privacy is one of citizenship rights and human beings cannot merely ignore having privacy because of social life. Some think the right to privacy has been created by conventions on human rights; but indeed Islamic teachings have posed the necessity of protecting privacy and not violating human's personal territory centuries ago, and defended it on the basis of sound bases. Because many current disputes on public rights go back to disagreement on defining human beings and its innate and non-innate traits, so one cannot realize and analyze rights based on Islamic teachings without knowing human beings with regard to the same teachings. This research has analyzed quranic verses and traditions through analytic descriptive method, and concluded that Islam's take on privacy is intertwined with its emphasis on spirituality, inherent integrity and his choice to have a private life.