اثربخشي روان‌درماني مثبت نگر بر نشاط ذهني، تاب‌آوري و شفقت به خود در مادران داراي كودكان مبتلا به فلج مغزي

Effectiveness of positivist therapy on mental happiness, resilience and self-affection in the mothers of the children with cerebral Paralysis

پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير درمان مثبت‌نگر بر نشاط ذهني، تاب‌آوري و شفقت به خود در مادران داراي كودكان مبتلا به فلج مغزي به اجرا درآمد. روش پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، تمام مادران داراي كودكان مبتلا به فلج مغزي شهر اصفهان در سال 1395 بود. از ميان جامعه آماري تعداد 30 مادر به روش نمونه گيري غيرتصادفي در دسترس و هدفمند انتخاب و در گروه‌هاي آزمايش و گواه به تصادف گمارده شدند. گروه آزمايش مداخله مثبت‌نگر را طي نه جلسه آموزشي 90 دقيقه‌اي به صورت هفته‌اي يك جلسه دريافت نمودند، در حالي كه گروه گواه در طي انجام فرايند پژوهش از دريافت مداخله فوق بي‌بهره بودند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه نشاط ذهني، تاب‌آوري و شفقت به خود بود. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه درمان مثبت‌نگر بر نشاط ذهني، تاب‌آوري و شفقت به خود در مادران داراي كودكان مبتلا به فلج مغزي در مراحل پس آزمون و پيگيري تاثير معنادار داشت. بر اساس يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش، مي توان نشاط ذهني، تاب آوري و شفقت به خود مادران داراي كودكان مبتلا به فلج مغزي را با به كارگيري درمان مثبت نگر بهبود بخشيد.

The present study was conducted to investigate the effect of positivist therapy on mental happiness, resilience and self-affection in the mothers of the children with CP. The present research method was quasi-experimental with pretest-posttest and control group design. The statistical population of the current study included all the mothers of the children with CP in the city of Isfahan in 2016. 30 mothers were selected through Non-probable available and purposive sampling method and put into in the experimental and control groups. The experimental group received positivist interventions in nine ninety-minute sessions once a week while the control group didn’t enjoy such interventions during study process. The applied instruments included the questionnaires of mental happiness, resilience and self-affection. The results from the data analysis showed that positivist therapy had significant effect on mental happiness, resilience and self-affection in the mothers of the children with CP at the posttest and follow-up stages. According to the findings of the present study, mental happiness, resilience and self-affection in the mothers of the children with CP can be improved through applying positivist therapy