مقايسۀ فرآيند رشد استدلال اخلاقي نوجوانان نابينا و بيناي 11 تا 18سال شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف مقايسۀ فرآيند رشد استدلال اخلاقي دانش‌آموزان نابينا و بيناي 11 تا 18 ساله شهر تهران انجام شد. روش پژوهش، توصيفي از نوع علي – مقايسه اي بود. جامعۀ آماري شامل كليۀ دانش آموزان بينا و نابيناي 11 تا 18 سال شهر تهران بود كه در مدارس عادي و مدارس نابينايان در سال تحصيلي 95-96 مشغول به تحصيل بودند. از بين آنها، نمونه‌اي به حجم 120 نفر (60 نفر نابينا و 60 نفر بينا) انتخاب شد. گروه‌ نابينا با روش نمونه‌گيري در دسترس و گروه بينا با روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده‌ها از آزمون استدلال اخلاقي استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها آزمون تي مستقل به كار گرفته شد. نتايج تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد كه رشد استدلال اخلاقي دانش‌آموزان نابينا و بينا سنين 11 تا 14 ساله شهر تهران تفاوت معني داري وجود دارد (0/05>p) ولي تفاوت معني داري براي سنين 15 تا 18 سال مشاهده نشد (0/05