مقايسه اثربخشي آموزش گروهي شفقت و تئوري انتخاب بر احساس درماندگي آموخته شده و خودكارآمد ‌پنداري دانش‌آموزان

The comparison of the effectiveness of group compassion and choice theory training on learned helplessness and self-efficacy in students

زمينه: تحقيقات زيادي اثربخشي آموزش­هاي شفقت و تئوري انتخاب بر احساس درماندگي آموخته شده و خودكارآمد ‌پنداري دانش‌آموزان را نشان داده ­اند. اما كداميك از اين آموزش ­ها مي­ تواند اثربخش ­تر باشد؟ هدف: هدف از اين پژوهش اثربخشي آموزش گروهي شفقت و تئوري انتخاب بر احساس درماندگي آموخته شده و خودكارآمد ‌پنداري دانش‌آموزان بود. روش: طرح اين پژوهش شبه‌آزمايشي با پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري را كليه دانش‌آموزان دختر 15-18 ساله شهر كرج تشكيل دادند كه از ميان آنها تعداد 45 دختر به‌صورت نمونه در ‌دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه (‌هر گروه 15 نفر‌) گمارده شدند. معيارهاي ورود شامل سن و مشغول به تحصيل بودن در مقطع متوسطه و معيارهاي خروج شامل داشتن بيماري جسمي خاص يا مصرف داروهاي روانپزشكي ضمن اجراي پژوهش بود. هريك از گروه‌هاي آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه‌اي يكي از ساختارهاي آموزش گروهي شفقت (گيلبرت، 2010) و تئوري انتخاب (گلاسر، 2009) را دريافت كردند و گروه گواه در اين مدت هيچ­ گونه مداخله‌اي دريافت نكرد. آزمودني‌ها با استفاده از مقياس درماندگي آموخته­ شده كوينلس و نلسون(1988) و نيز‌ مقياس خودكارآمد‌پنداري شرر(1982) در مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون ارزيابي شدند. يافته­ ها: نتايج تحليل كوواريانس، تفاوت معناداري را بين گروه‌هاي آزمايش با يكديگر و نيز با گروه گواه نشان داد. اين تفاوت ­ها در احساس درماندگي آموخته شده (0/001>p) و خودكارآمد پنداري (0/01>p) معني‌دار بودند. همچنين، اثربخشي آموزش تئوري انتخاب در مقايسه با آموزش شفقت بيشتر بود. نتيجه ­گيري: هر دو نوع آموزش گروهي توانستند بر كاهش احساس درماندگي آموخته ­شده و افزايش خودكارآمدپنداري دانش‌آموزان مؤثر باشند ولي آموزش تئوري انتخاب مؤثرتر از آموزش شفقت بوده است.

Background: research has been indicated about effectiveness of group compassion and choice theory training on well-being of students but which one of this training could be more effective than other. Aims: The present research aimed to compare the effectiveness of group compassion and choice theory training on learned helplessness and self-efficacy in students. Method: The current research was a quasi-experimental design with pretest-posttest and control group. The statistical population consisted of all female students aged 15-18 years old in the city of Karaj. Among them, 45 girls were selected through convenient sampling and were assigned randomly into two experimental groups and one control group (each group included 15 people). Inclusion criteria were age and studying in high school and exclusion criteria were having a specific physical illness or taking psychiatric medications at the time of research implementation. Each experimental group received eight 90-minute sessions of one of the structures of group compassion (Guillibert, 2010) and choice theory )Glaser, 2009) training, and the control group received no intervention during this period. Participants were assessed by Quinless and Nelson learned helplessness scale (1988) and Sherer self-efficacy scale (1982) in pre-test and post-test. Results: The results of covariance analysis showed significant differences between experimental groups together and with the control group. These differences were significant regarding learned helplessness (p<0/001) self-efficacy (p<0/01). Also, the effectiveness of choice theory training was higher than compassion training. Conclusions: Although both types of group training have been able to reduce learned helplessness and to increase self-efficacy in students, their effectiveness has been different and choice theory training was more effective than compassion training.