شيوه‌ها‌ي توصيف غيبيّات در نهج البلاغه

بدون عنوان

تا كنون موضوع غيبيّات در نهج البلاغه از جهات گوناگوني همچون امكان علم به آن و اهداف ذكر آن بررّسي شده است، امّا شيوه‌هاي توصيف آن مورد برّرسي قرار نگرفته است. اين مقاله ضمن بيان معناي مشخّصي از غيب،غيب را در برابر عالم شهادت مي‌داند نه صرف اخبار و ملاحم غيبي؛ و برّرسي الفاظ را به عنوان راهي در يافتن شيوه توصيف غيبيّات معرّفي مي‌كند و در اين جهت نمونه‌هايي را انتخاب نموده و تحليل كرده است كه ما حصل آن چنين است كه حضرت علي(ع) در نهج‌البلاغه، با شيوه‌هايي از قبيل: طرح مسائل خداشناسي با استفاده از تركيب كلمات، تنزيه خداوند از صفات نقص با عبارات سلبي ، معرفي فرشتگان از طريق مفاهيم آشنا نزد اذهان، مبرّا ساختن فرشتگان از ادّعاهاي ناروا از طريق الفاظ دال بر پاكي آنان، اثبات هدفمندي براي زندگي بشر از طريق استعمال لفظ غايت، توصيف عدل الهي در قيامت با استفاده از تعابير بيانگر شدّت حساب الهي ، طرح حوادثي در آينده مشابه حوادث گذشته با استفاده از ضمائر خطاب و طرح حوادثي در آينده بدون مشابهت در گذشته با استفاده از ادوات تنبيه، غيبيّات را توصيف نموده‌اند.

no ab