واكاوي أهل الأقاويل در روايات شيعه

An Investigation into Ahl al-Aqa'vil in Shiite Narrations

در قرون اوليه اسلام نحله‌هايي گوناگون براساس اختلاف مسلمانان در مسائل اعتقادي و كلامي خصوصا در مسئله امامت شكل گرفت و هر يك از اين فرقه‌ها آراء و شيوه‌هاي خاصي در توجيه مرام و مسلك خود اختيار كردند و مفاهيم مربوط به اصول دين شامل توحيد، نبوت و امامت را با ديدگاه و موضع اعتقادي و سياسي خود تفسير و تبيين كردند مانند مرجئه، خوارج و قدريه و... كه هر كدام منشا پيدايش فرقه‌ها و مذاهب ديگري شدند. اميرالمومنين در حديث نورانيت از اين فرقه‌ها و نحله‌ها با عنوان اهل الاقاويل ياد فرموده و وجه مشترك همه آنها را اقرار به نبوت رسول خدا و اختلاف در پذيرش ولايت خود بيان نموده است. در اين مقاله سعي ما بر اين است با محوريت روايات اهل بيت عليهم السلام به بررسي اين فرق و ويژگي‌هاي آنها بپردازيم.

In the early centuries of Islam, various sects were formed on the basis of Muslim differences in ideological and theological issues, especially on the issue of Imamate, and each of these sects adopted their own ideas and practices in justifying their sectarian beliefs and explained and interpreted the concepts related to the principles of religion, including towhid (Unity), nabovvat (Prophet-hood) and Imamate, relying on their own religious and political views and opinions. Morja'ah, Khawarij and Qadriyyeh, each of which gave rise to other sects and religious divisions, are just a few examples of such sects. Amir al-Mu'minin calls these sects and divisions Ahl al-Aqa'avil in Nuraniyyat Hadith and says what all these sects have in common is their belief in the Prophet-hood of Mohammad (p.b.u.h.) and their dispute over the recognition of his welayat. In this article, we attempt to study these sects and their characteristics by focusing on the narrations from the Ahl al-Bayt (a.s.).