ارائه‌ي يك مدل رياضي و روش حل فراابتكاري براي تعيين تركيب ناوگان شناورهاي عمليات جست‌وجو و نجات دريايي (مطالعه‌ي موردي: مراكز نجات خليج فارس و درياي عمان)

حمل‌ونقل دريايي، از مقرون به‌صرفه‌ترين راه‌هاي انتقال كالاها تلقي مي‌شود. با وجود اين، سوانح دريايي اين موضوع را تحت تأثير قرار مي‌دهد. يكي از مسائل پراهميت در كاهش خسارت‌هاي ناشي از وقوع سوانح دريايي، برنامه‌ريزي نحوه‌ي به‌كارگيري ناوگان شناورهاي در دسترس مراكز نجات دريايي است. در اين پژوهش، با به‌كارگيري مفاهيم عمومي مسئله‌يي با نام تعيين تركيب ناوگان دريايي، يك مدل رياضي دوهدفه، از نوع برنامه‌ريزي اعداد مختلط ارائه شده است كه به تعيين تركيب، استقرار و تعديل ناوگان شناورهاي يك مركز نجات دريايي مي‌پردازد. اين مسئله، به‌صورت آزمايشي بر روي اطلاعات مرتبط با مراكز نجات دريايي جنوب ايران به كار گرفته شده است و توسط تلفيقي از يك الگوريتم ابتكاري و الگوريتم فراابتكاري راهبردهاي تكاملي گروهي، بهينه‌سازي شده است. نتايج به گونه‌يي بوده كه علاوه‌بر پوشش‌دهي حداكثري تقاضا) از جنس سوانح دريايي( و تعديل ناوگان به بهترين شكل ممكن، هزينه‌ي بهره‌برداري مناسبي از ناوگان شناورها حاصل شده است.