سير بيان روايات توحيدي تا پايان قرن اول

The Course of the Development of Monotheistic Narrations until the End of the First Century

از ميان مباحث كلامي بعد از مسأله جانشيني و خلافت، بحث از توحيد و مباحث آن ميان مسلمانان از نمود بيشتري برخوردار است. به طوري كه در قرن اول هجري اهتمام ائمه شيعه به اين مسأله قابل توجه است. امام علي(ع) به دليل فراهم بودنِ شرايط سياسي و اجتماعي در دوران خودش و نيز همراهي فوق‌العاده ايشان در كنار پيامبر(ص) نسبت به ساير امامان در قرن اول داراي روايات توحيدي بيشتري مي‌باشد كه به لحاظ محتوا مي‌توان گفت ايشان بناي اعتقادي شيعه را بنيان كرده است. با توجه به بررسي‌هاي انجام شده مي‌توان گفت كه سير بيان روايات توحيدي در قرن اول با پرداختن به موضوعاتي همچون تفسير آيات توحيدي و تبيين مباحثي مانند اثبات الصانع، نفي الرؤيه و الجسم و الصوره، قضا و قدر، علم و قدرت الاهي همراه بوده است.

Among the theological debates after the question of succession and caliphate, the discussion of monotheism and the debates related to it among Muslims are more prominent. In the first century (AH), the Shi'ite Imams’ move to effectively deal with it is indicative of this issue. Imam Ali (a.s.) has more monotheistic narrations than other Imams in the first century due to the existence of favorable political and social conditions in his age and his extraordinary companionship with the Prophet (p.b.u.h.), and it can be said that he has founded the Shiite belief system in terms of content. Considering the findings of the present study, it can be concluded that the development of monotheistic narrations in the first century was accompanied by such issues as the interpretation of monotheistic verses and the explanation of such topics as proving the existence of the Creator; the denial of the sight, corporal body and form; predestination and divine knowledge and power.