مقايسه اثربخشي مداخلات گروهي بين ‌فردي روان‌پويشي و هيجان‌محور بر اختلال اضطراب فراگير نوجوانان دختر

Comparing Effectiveness of group interpersonal psychodynamic psychotherapy and group emotion focused therapy on girl’s adolescent generalized anxiety disorder

مقدمه: هدف پژوهش بررسي و مقايسۀ اثربخشي دو مداخلۀ گروهي بين‌ فردي روان‌پويشي و هيجان‌محور بر اختلال اضطراب فراگير نوجوانان دختر بود. روش: روش پژوهش از نوع آزمايشي با گروه گواه و طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري بود. جامعه آماري شامل تمامي نوجوانان دختر 15 تا 17 سال داراي اختلال اضطراب فراگير مدارس شهر شيراز در سال تحصيلي 96-1395 بود. از اين ميان، تعداد 45 نوجوان با روش نمونه‌گيري خوشه اي انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و گروه گواه و در هر گروه 15 نفر گمارده شدند. ابزار پژوهش، مقياس اختلال اضطراب فراگير-7 بود كه در سه مرحله و براي هر سه گروه اجرا شد. درمان بين‌ فردي روان‌پويشي طي16 جلسۀ 90 دقيقه‌اي، و درمان هيجان‌محور طي 8 جلسۀ 90 دقيقه‌اي، يك بار در هفته، بر روي گروه‌هاي آزمايشي اجرا شدند. براي تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد كه دو مداخلۀ گروهي بين فردي روان‌پويشي و هيجان‌محور در كاهش اختلال اضطراب فراگير تأثير معني‌داري داشتند، اما ميان اثربخشي آن‌ها تفاوت معني‌داري وجود نداشت. اين نتايج در پيگيري سه ماهه نيز پايدار بودند و تنها اثر درمان هيجان‌محور بر كاهش اختلال اضطراب فراگير، پايدار باقي نمانده بود. بحث و نتيجه‌گيري: درمان بين فردي روان‌پويشي گروهي و درمان هيجان‌محور گروهي مي‌توانند به عنوان روش‌هاي مداخله‌اي مؤثر براي اختلال اضطراب فراگير در نوجوانان دختر به كار روند.

Background & Aims: Generalized anxiety disorder (GAD) is one of the most prevalent disorder among adolescents’ girls and early relationships quality with parents play an important role for its development that it should be considered for treatment. It was aimed to investigate and comparing effectiveness of group interpersonal psychodynamic psychotherapy (GPIP) and group emotion focused therapy (GEFT) on girl’s adolescent generalized anxiety disorder. Methods: The research method was experimental with pre-test, post-test and control group. The statistical population consisted of all 15-17 year-old girls with GAD in Shiraz high schools. Among them, 30 adolescents were randomly selected and randomly assigned to two experimental and control groups. Interventions of experimental groups consisted of 16 sessions of GPIP and 10 sessions of GEFT. All groups were evaluated by GAD-7 questionnaire in pretest, posttests and follow up. The data were analyzed using repeated measure variance and for pairwise comparison using post hoc. Results: Both GPIP and GEFT methods in comparison with the control group caused to significant reduction of GAD in post-treatment. Also, the results showed that in the follow up session, only the scores of the psychodynamic group were significantly lower than the control group, but there was no significant difference between the scores of the emotional-focused and control group. Conclusion: According to the results of the study, both GPIP and GEFT can be effective in improving the symptoms of generalized anxiety disorder in adolescent girls.