عنوان مقاله :
نقش آفريني قاعده حل تعارض به پشتيباني روشهاي حل‌تعارض (با بهره مندي ازآورده هاي حقوق تطبيقي)
عنوان به زبان ديگر :
Role- Playing of Conflict Resolution Rule by the Support of Conflict R esolution Methods Through Using Comparative Law
پديد آورندگان :
سيدي آراني، عباس دانشگاه كاشان - دانشكده علوم انساني - گروه حقوق
كليدواژه :
دوجانبه گرايي , شناسايي , گزينش قانون مناسب , قانون فوق امري , يك جانبه گرايي
چكيده فارسي :
اعمال انحصاري روش دوجانبه در حقوق بين الملل خصوصي ايران مسائلي در پي دارد. در مرحله ايجاد حق، اين روش باعث تعيين قانون بيگانه درحوزه‌هايي ميشود كه صلاحيت قانون ماهوي مقردادگاه محرز است. به علاوه، اين روش احاله را توجيه نميكند. استدلال قياس منطقي روش و عدم امكان سازگاري قاعده با موضوعات خاص مسئله‌ساز است. در مرحله اجراي حق، حكم دادگاه بيگانه مستند به قانون غيرصالح به موجب قاعده حل‌تعارض ايران شناسايي نمي‌شود. مي توان با بهره مندي از آورده هاي حقوق تطبيقي و با روش توصيفي-تحليلي مسائل را حل كرد. در مرحله ايجاد حق، قاعده حل‌تعارض بايد با روش يكجانبه نيز نقش آفريني كند تا اعمال قوانين فوق امري مقرّ دادگاه و احاله توجيه پذير باشد. در مرحله اجراي حق، تركيب روشهاي يكجانبه و «شناسايي» باعث ميشود صرفاً حكم دادگاه بيگانه در تعارض با قانون فوق امري ايران شناسايي نگردد تا راهكارهاي سيستم هاي حقوقي ديگر لحاظ شوند. دراين صورت، اثر نظم عمومي افزايش خواهد يافت تا منافع ملي در قربانگاه هماهنگي راه كارها از بين نرود.
چكيده لاتين :
The exclusive application of the bilateral method to the Iran private international law entails some issues. In the stage of creating the right, this method determines the foreign law in areas where the jurisdiction of the substantive law of the court is well-established. In addition, this method does not justify the renvoi. The reasoning of the logical analogy of the method and the impossibility to adapt the rule to specific issues is problematic. In the
stage of performing the right, the decision of the foreign court according to an unqualified law is not recognized under the rule of conflict resolution in Iran. These issues can be solved through using comparative law and by means of an analytic-descriptive method. In the stage of creating the right, conflict resolution rule must have a role by unilateral method so that applying overriding laws and the renvoi can be justifiable. In the stage of performing the right, the combination of unilateral methods and "recognition" brings the fact that merely a foreign court ruling in conflict with the overriding law of is not recognized in order to taking into account of other legal systems' solutions. In this case, the effect of the public order will be increased so that the national interests not to be sacrified in the altar of coordinating solutions.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي تطبيقي حقوق اسلام و غرب
