نابرابري بين پدر و مادر ايراني در انتقال تابعيت به فرزندان

از موضوعات چالش‌برانگيزي كه امروزه در ايران به بي‌تابعيتي كودكان منجر مي‌شود، عدم امكان انتقال تابعيت از مادر به كودك است. اين درحالي است كه فرزندان متولد‌شده از پدران ايراني تحت هر شرايطي تابعيت ايران را به‌دست مي‌آورند. چنان‌كه پيداست اين مسئله نوعي نابرابري و محروميت را در به‌دست آوردن تابعيت ايراني كودكانِ به‌دنيا آمده از مادران ايراني سبب شده كه اثر قانوني آن را مي‌توان در سلب مزاياي شهروندي و موانعي يافت كه در بندهاي 4 و 5 مادۀ 976 قانون مدني و ماده واحدۀ مصوب سال 1385ش مقرر شده است. در پژوهش حاضر كه به روش توصيفي- تحليلي صورت گرفته است، به بررسي و تحليل مواد قانوني يادشده در پرتو ديدگاه‌هاي فقهي‌ـ حقوقي پرداخته‌ايم. يافته‌ها و نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه منشأ نابرابري بين پدر و مادر ايراني در انتقال تابعيت به فرزندان را مي‌توان در به‌رسميت شناخته نشدن ازدواج مادر ايراني با تبعۀ خارجي از طرف دولت و نابرابري جنسيتي در انتقال تابعيت از مادر به فرزند دانست كه رفع هر دوي اين موارد نه‌تنها با هيچ محذوريت شرعي همراه نيست، بلكه با روح شريعت اسلامي سازگارتر است.