بازيگردانان دانشگاهي به عنوان عاملاني خلاق ؛ حلقه‌ مفقوده‌ي چرخه خلاقيت در آموزش عالي ايران

Academic Stakeholders as creative agents; the missing elements of creativity cycle in Iranian higher education Phenomenological study

زمينه: دانشگاه به عنوان يك نهاد اجتماعي، مسئول شكوفايي استعدادها، خلاقيت‌ها، توانمندي هر چه بيشتر نيروي انساني دانشگاهي و فراهم كردن ميدان براي بروز عامليت تك تك افراد جامعه است. هدف: اين مطالعه با هدف واكاوي تجربيات بازيگردانان دانشگاهي (اعضاي هيات علمي) به عنوان عاملاني خلّاق؛ حلقه مفقوده‌ي چرخه خلاقيت در نظام آموزش عالي ايران صورت گرفت. روش: اين پژوهش درپارادايم تفسيري با رويكرد كيفي و روش پديدارشناسي انجام شد. مشاركت‌كنندگان شامل 19 عضو هيات علمي دانشگاه‌هاي جامع شهر تهران كه به صورت هدفمند و با استفاده از راهبردهاي نمونه‌گزيني با حداكثر تنوع انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از مصاحبه عميق بدون ساختار و جهت تحليل داده‌ها از راهبرد هفت مرحله‌اي كلايزي استفاده شد. يافته‌ها:تحليل داده‌هاي مصاحبه به ايجاد يك مقوله اصلي«خلاقيت اعضاي هيات علمي» و دو مقوله فرعي كه شامل عوامل«سازماني و فردي» انجاميد. در حوزه عوامل سازماني آنچه باعث مشغوليت ذهني و عدم بروز خلاقيت؛ مشكلات مربوط به قوانين و زير ساخت‌ها،ساختار سازماني، فرهنگ سازماني و مديريت ناكارآمداست و در حوزه عوامل فردي؛ خلق و خو، انگيزش، ذهن فعال ودانش و تخصص است. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه بر مسايل پيش‌روي مغفول ماندن نقش عامليت و جايگاه فرد در ساختار آموزش عالي ايران كه موجب عدم بروز خلاقيت و شكوفايي استعدادها مي‌شود، تاكيد مي‌كند.رشد و ظهور خلاقيت مستلزم وجود چند عامل به هم پيوسته مانند تمركززدايي، استقلال دانشگاهي، تغيير سياست فرهنگي به گونه‌اي كه تنوع فرهنگي، قومي و جنسيتي بعنوان سرمايه فرهنگي تلقي شود.

Background: University as A Social Institution Is Responsible for The Development of Talents, Creativity, an‎d the More Ability of Academic Staff, an‎d Setting the Stage for The Embodiment of Each Individual's Agency in Society. Purpose: The purpose of this study was to reflection the experiences of academic stakeholders (faculty members) as creative agent, missing elements if creative cycle in the higher education system of Iran. Method: This research was designed in the interpretivism paradigm and qualitative approach using phenomenological method. The data collection tool was a deep, unstructured interview. Participants included 19 faculty members from Tehran Comprehensive Universities who were selected purposefully and using selective strategies with maximum diversity. The data were analyzed using unstructured deep interviews and the data were analyzed using a seven-stage Colaizzi’s strategy. Findings: Analysis of interview data to create a main category of faculty creativity and two sub-categories that included "organizational and individual" factors. In organizational factors, what causes mental activity and lack of creativity; issues related to laws and infrastructures, organizational structure, organizational culture, and inefficient management, are in the domain of individual factors, mood, motivation, active mind, and knowledge and expertise. Conclusion: The results of this study emphasize the underlying issues of neglecting the role of agency and position of the individual in the structure of higher education in Iran, which leads to the lack of creativity and prosperity of talents. The advent of creativity requires the existence of several interconnected factors such as decentralization, academic independence, change cultural politics in such a way that cultural, ethnic and gender diversity are considered as cultural capital.