تأثيرپذيري شرح نهج البلاغه ابن ابيالحديد از قطب الدين راوندي

Impact of Nahj al-Balaghah's commentary on Ibn Abi Al-Hadid from Qutb al-Din Rawandi

يكي از روش‌هاي كارآمد در سنجش ارزش يك اثر علمي، بررسي ميزان تأثيرپذيري آثار پسين از آن است. اين تأثيرپذيري هم به جهت شخصيت مؤلف و هم به جهت محتواي تأليف قابل‌پيگيري است. منهاجالبراعه في شرح نهج البلاغه اثر قطب الدين راوندي، شرحي كهن و روشمند است و از مهمترين شروح نهج البلاغه محسوب مي‌شود. مطالعه شروحي كه پس‌ازاين شرح نگاشته شده است روشن مي‌سازد كه جايگاه علمي مؤلف و تأليف، بر شارحان پسين نهج البلاغه تأثير فراواني داشته است. ازجمله شروحي كه اين تأثيرپذيري در آن بسامد بالايي داشته است، شرح نهج البلاغه ابن ابيالحديد معتزلي است كه ضمن تأثيرپذيري از شخصيت علمي قطب الدين راوندي، از روش و محتواي شرح‌نگاري وي نيز متأثّر بوده است. اين تأثيرپذيري به دو گونه تائيد آراي راوندي و نقد نظرات وي در شرح ابن ابيالحديد انعكاس يافته و بيشتر در دامنه موضوعاتي نظير ادبي، تاريخي و تحليلي ظهور داشته است. اصليترين زمينه هاي رويكرد انتقادي شارح معتزلي نيز روحيه نقدگرايي در عصر شارح، مذهب و باورهاي كلامي وي و نيز تخصص و توانايي علمي او بوده است.

One of the most effective ways to measure the value of a scientific work is to examine the impact of its late effects. This impact can be traced both to the author's character and to the content of the compilation. Mukhaj al-Baraa Phay Description of Nahj al-Balaghah The work of Qutb al-Din Rawandi is an old and systematic description of the Nahj al-Balaghah. The study of the aftermath of this narrative makes it clear that the author's and author's scientific position has had a great influence on the late writers of Nahj al-Balaghah. One of the reasons that this influence has been high is the description of Nahj al-Balaghah Ibn Abi al-Haid Mu'tazilian, influenced by the scientific character of Qutbuddin Ravandi, also influenced his narrative methodology and content. This influence has been reflected in two types of confirmation of Ravandi's opinions and critique of his views in the description of Ibn Abi al-Haidat, and appeared more in the field of literary, historical and analytical subjects. The main areas of Sharif Motazali's critical approach were the morality of critique in his age, his religion and his verbal beliefs, as well as his scientific expertise and abilities.