عنوان مقاله :
قابليت اعتماد، درستي آزمايي و تحليل عاملي مقياس اهمال كاري ناب
عنوان به زبان ديگر :
Reiability, validity and factor analysis of Pure Procrastination Scale
پديد آورندگان :
بشارت، محمدعلي گروه روانشناسي، دانشگاه تهران , مسرت، زينب دانشگاه آزاد اسلامي، واحد علوم و تحقيقات تهران - روانشناسي باليني
كليدواژه :
روانسنجي , روايي , پايايي , مقياس اهمال كاري ناب (PPS)
چكيده فارسي :
زمينه: اهمال كاري به عنوان نقص در خودتنظيم گري، يكي از عوامل اصلي در بسياري از مشكلات شخصي و بين شخصي محسوب مي شود. هدف: هدف اصلي اين پژوهش بررسي ويژگي هاي روانسنجي مقياس اهمال كاري ناب شامل همساني دروني، پايايي بازآزمايي، روايي همگرا و تشخيصي (افتراقي) و روايي سازه بود. روش: چهارصد و هشتاد و هفت دانشجو (263 دختر، 224 پسر) از دانشجويان دانشگاه تهران به صورت داوطلب در اين پژوهش شركت كردند. از شركت كنندگان خواسته شد مقياس اهمالكاري ناب (PPS)، مقياس كمال گرايي چند بعدي تهران (TMPS)، مقياس استحكام من (ESS) و مقياس سلامت رواني (28-MHI) را تكميل كنند. يافته ها: پايايي بازآزمايي و همساني دروني مقياس اهمال كاري ناب در حد رضايتبخش مورد تأييد قرار گرفت. روايي همگرا و تشخيصي (افتراقي) مقياس اهمال كاري ناب از طريق محاسبه ضرايب همبستگي آن با ابعاد كمال گرايي، استحكام من و شاخص هاي سلامت رواني در مورد شركت كنندگان بررسي شد. نتايج ضرايب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين نمره شركت كنندگان در مقياس اهمال كاري ناب با كمال گرايي خودمحور (0/001p<)، استحكام من (0/001p<) و بهزيستي روانشناختي (0/001p<) همبستگي منفي و بين نمره اهمال كاري دانشجويان با كمالگرايي ديگرمحور (0/001p<)، كمال گرايي جامعهمحور (0/001p<) و درماندگي روانشناختي (0/001p<) همبستگي مثبت معنادار وجود دارد. اين نتايج، روايي همگرا و تشخيصي مقياس اهمال كاري ناب را تأييد مي كنند. نتيجه گيري: نتايج اوليه تحليل عاملي اكتشافي وجود يك عامل كلي اهمال كاري را براي مقياس اهمال كاري ناب تأييد كرد. بر اساس نتايج اين پژوهش، مقياس اهمال كاري ناب براي سنجش اين سازه در نمونه هاي ايراني از پايايي و روايي كافي برخوردار است.
چكيده لاتين :
Background: Procrastination as a self-regulatory deficiency is considered as one of the main factors in several personal and interpersonal problems. Aims: The main purpose of the present study was to examine psychometric properties of the Pure Procrastination Scale (PPS) including internal consistency, test-retest reliability, convergent/discriminant validity, and construct validity. Mehtod: Four hundred and eighty seven students (263 girls, 224 bpys) were included in this study. All participants were asked to complete the PPS, Tehran Multidimensional Perfectionism Scale (TMPS), Ego-Strength Scale (ESS), and Mental Health Inventory (MHI-28). Results: Test-retest reliability and internal consistency of the PPS were examined at satisfactory levels. The PPS revealed negative associations with self-oriented perfectionism (p>0/001), ego- strenght (p<0/001), and psychological well-being (p<0/001), as well as significant positive associations with other-oriented perfectionism (p<0/001), socially prescribed perfectionism (p<0/001), and psychological distress(p<0/001). These results confirmed the convergent and discriminant validity of the PPS. Conclusions: Preliminary results of exploratory factor analysis confirmed a general factor for the PPS. Based on the results of the present study, it was concluded that the PPS can be considered as a reliable and valid scale to measure procrastination in Iranian samples.
عنوان نشريه :
علوم روانشناختي