مطالعۀ تطبيقي قرارداد جانبي در حقوق انگليس و ايران

نظريۀ «قرارداد جانبي» كه به‌موجب آن براي نقض اظهارات پيش‌قراردادي، مسئوليت قراردادي درنظر گرفته مي‌شود، در حقوق انگليس پذيرفته شده و به دليل مزايا و كاربردهاي آن در موارد زيادي مورد استناد دادگاه‌ها قرار گرفته است. قرارداد جانبي همراه و در‌عين‌حال مستقل از قرارداد اصلي بوده و مفاد آن بخشي از مذاكراتي است كه به‌منظور بستن قرارداد اصلي انجام مي‌شود. قرارداد جانبي، كيفيت كالا يا خدمت مورد قرارداد اصلي را تضمين مي‌كند. ذي‌نفع اظهارات پيش‌قراردادي، يكي از دو طرف قرارداد اصلي يا شخص ثالث است كه متعهدلهِ قرارداد جانبي واقع‌ مي‌شود. با شناسايي قراردادي با عنوان قرارداد جانبي، اگر او زيان ببيند از جبران خسارت مستقلي برخوردار مي‌شود. در حقوق ايران قرارداد جانبي تحت چنين عنواني شناخته‌شده نيست، اما نهادهاي مشابهي وجود دارد كه با آن قابل قياس است. نتيجۀ پژوهش بيانگر اين است كه حقوق ايران بدون هيچ‌گونه مانعي، ظرفيت پذيرش قرارداد جانبي را دارد.