بازسازي معنايي سازه خشونت عليه زنان به عنوان عامل بازدارنده توسعه و بسترهاي موجده

بر اساس نظريات مطرح شده به لحاظ روانشناختي و جامعه­ شناختي، يكي از مجاري اصلي براي يادگيري خشونت، خانواده است كه اگر در اين مجرا خللي حاصل آيد؛ يكي از تبعات آن ايجاد گسست در فرايندهاي توسعه­ اي خواهد بود؛ چرا كه با توجه به حوزه مطالعاتي در اين پژوهش، خشونت به­ عنوان يكي از عوامل بازدارنده توسعه مدنظر مي ­باشد. عدم دسترسي به آموزش همگاني براي بسياري از زنان و دختران در جوامع، برخوردهاي جنسيتي در اشتغال، ازدواج زودهنگام و مواردي از اين دست همگي زمينه­ هاي بروز خشونت عليه زنان را فراهم مي­ كنند. بنابراين، خشونت به­ عنوان يكي از پديده­ هاي شايع در جهان امروزي و عامل بازدارنده در فرايند توسعه ابعاد مفهومي گسترده­ اي به­ خود گرفته است. روش تحقيق مورد استفاده كيفي بوده و از روش زمينه­ اي به­ عنوان روش اجراي عمليات پژوهش استفاده شده است. داده­ هاي كيفي از طريق مصاحبه عميق با زنان متأهل شهر تبريز گرداوري شده­ اند. انجام مصاحبه­ ها تا حصول اشباع نظري، ادامه يافته و در اين ميان سعي شده است حداكثر گونه رعايت گردد. يافته­ ها در شش مقوله شخصيت پرخاشگرانه، تحديد اقتصادي، الزام­هاي حقوقي، تروماي اجتماعي، بازنمايي رسانه­اي و انزواي عاطفي دسته­ بندي شدند. هسته مركزي اين تحقيق مفهوم "تزلزل در پايگاه زنانگي" است. اين مفهوم نشان مي­ دهد پايگاه زنانه دچار تزلزل شده و جايگاه سابق خود را از دست داده است.