كليدواژه :
جهاني شدن , متحدالشكل‌سازي , تفسير قرارداد , قراردادهاي الكترونيكي
چكيده فارسي :
مبناي قواعد تعارض در دعاوي فرامرزي، اصل تقرب مكاني است. بر اين اساس، قانون حاكم بر شكل و ماهيت دعاوي قراردادي، قانوني است كه نزديك‌ترين ارتباط مكاني را با قرارداد مورد اختلاف دارد. اين اصل در قواعد تعارض قوانين، به صورت مصداقي تحت عنوان «قانون محل انعقاد قرارداد»، «قانون محل اجراي تعهد» و «قانون محل تنظيم قرارداد» تبلور يافته است. همه اين مصاديق، مظاهر مادي عوامل ارتباط مكاني هستند كه لازمه تشخيص و اعمال آن‌ها، تعيين مكاني براي اتكاي اين مصاديق به آن است. ولي در فضاي مجازي كه مكان وجود ندارد، چگونه مي‌توان از طريق اين عوامل ارتباطي، قواعد حل‌تعارض حاكم بر شكل و ماهيت قراردادهاي الكترونيكي را تعيين كرد و اساساً چه قانوني بر اين نوع قراردادها حاكم است؟ آثار اين چالش در نظام تنظيم قراردادهاي الكترونيكي مشهود است؛ زيرا در حقوق بين‌الملل خصوصي، ابتناي قواعد صلاحيت بر مكان و در حقوق بين‌الملل عمومي، عناصر قدرت و مشروعيت در فضاي مجازي به چالش كشيده شده‌اند. از اين‌رو بي‌مكان و جهاني بودن فضاي مجازي، مبناي قواعد حل تعارض در قراردادهاي الكترونيكي است و به تبع آن حقوق بين‌الملل خصوصي را با چالش مواجه كرده است. اساساً در قبال اين چالش، قانون‌گذاران چه رويكردي را اتخاذ كرده‌اند؟ آيا نظام حقوقي جداگانه‌اي براي قراردادهاي الكترونيكي وضع كرده‌اند؟ حقوق بين‌الملل خصوصي بايد پاسخي شايسته در مرحله حل تعارض قراردادهاي الكترونيكي داشته باشد و بتواند از پيش، زمينه يكسان‌سازي اين قواعد را فراهم سازد. همين امر منجر به واكنش دولتها و حتي رويه قضايي درسطح داخلي و بين المللي شده است. اين واكنش‌ها را مي‌توان در حوزه قانون‌گذاري در قواعد ماهيتي و شكلي قراردادهاي الكترونيكي و قواعد حل تعارض قوانين مورد بررسي قرار داد اين مقاله درصدد بررسي نحوه مواجهه حقوق بين‌الملل خصوصي با اين چالش‌ها است.
چكيده لاتين :
The basis of conflict rules in over the border claims is the principle of the places nearness. In this regard, the law governing the form and nature of contractual claims is the law that has the closest spatial relationship to the dispute contracts. This principle has been clarified in the rules of conflict of laws, in the form of an exemplified titled "The Law of Place of Contract", "The Law of Place of Execution of the Commitment", and "The Law of adjusting the Contract".
All above mentioned instances are as the material manifestations of the place relationship factors, which requires identifying and enforcing them, determining the place to rely on these examples. Although, in cyberspace, where there is no any specified place, how is it possible to determine the conflict solution rules governing on form and nature of electronic contracts by these communication factors? Furthermore, what law is governing on these types of contracts?
The effects of this challenge are evident in the electronic contractual system; because making the rules of competency for the place in private international rights, as well as the elements of power and legitimacy of cyberspace in public international rights, have been challenged. Hence, to be global and placeless natures of cyberspace are as the basis of conflict resolution rules in electronic contracts; substantially, they have challenged private international rights. Basically, what approach have legislators adopted for this challenge? Is there a separate legal system for electronic contracts?
