رابطه عوامل فرهنگي ومذهبي با شادماني اجتماعي (مورد مطالعه: ساكنان شهر اصفهان)

يكي از نيازهاي اساسي انسان كه مي تواند در جنبه هاي اجتماعي، فرهنگي زندگي او تاثير داشته باشد احساس شادماني و نشاط مي باشد ، پژوهش حاضر به رابطه عوامل فرهنگي و مذهبي با شادماني اجتماعي و تاثير آن بر توسعه اجتماعي(مورد مطالعه: ساكنان شهر اصفهان) پرداخته، جامعه آماري شامل 1663834 نفرجمعيت 10 ساله و بيشتر ساكن اصفهان كه حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 600 نفر، روش نمونه گيري سهميه اي اي متناسب با حجم و سپس تصادفي اتفاقي انتخاب شد. چارچوب نظري َشامل: فور داي س، بورديو، سيلگمن و اليسون البته نظريه غالب بورديو است. و پايايي كل. مقادير آلفاي كرونباخ براي كل پرسشنامه و شاخص هاي پژوهش از مقدار 7/0 بيشتر است. نتايج تحقيق نشان داد ميزان احساس شادماني اكثريت نمونه آماري (5/69 ) متوسط مي باشد و همچين بين دينداري (38/0)، سرمايه فرهنگي (41/0)، برنامه هاي رسانه هاي جمعي (47/0) و امكانات تفريحي و رفاهي (63/0) همبستگي مثبت و متوسط وجود دارد و بين جنس، سن، تحصيلات ، درآمد ، شغل و احساس شادماني نيز رابطه وجود دارد.نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه ضرايب كليه‌ي متغيرهاي مستقل در مدل رگرسيوني برازش شده، در سطح خطاي 05/0 معني‌دار هستند (05/0 p <) و 9/28 درصد تغييرات شادماني از طريق مدل رگرسيوني با متغيرهاي مستقل توضيح داده شده است و بيشترين تاثير نيز مربوط به متغير مستقل دينداري و كمترين تاثير سرمايه فرهنگي مي باشد.

One the essential human needs that can affect social and cultural aspects of his/her life is the feeling of happiness. The present investigation aims to study the relationship between cultural factors and religion happiness among the residents of the city of Esfahan. The research population consisted of all the residents above 10 years of age which totaled 1663834, of which, on the basis of Cochran formula and utilizing a quota sampling technique, 600 individuals were chosen as the sample. The theoretical framework was provided by drawing on the ideas of Bourdieu, Fordise, Singleman, and Allison. The research questionnaire had face validity and the reliability coefficients were above 69.5. The results showed that social happiness was moderately and significantly associated with religiosity (r= 0.38), cultural capital (r= -0.41), mass media programs (r= -47), recreation and entertainment facilities (r= 0.63). The results also showed that social happiness was significantly related to age, sex, income, education, and occupation. The results of regression analysis showed that all the independent variables entered the equation and that all together could explain about 28.9 percent of the variance of social happiness. Religiosity and cultural capital had, respectively the highest and the lowest amount of influence on social happiness