بررسي موانع فرهنگي دسترسي زنان به عدالت خانوادگي

دسترسي به عدالت مفهومي است كه دلالت بر بعد عملي و اجرايي دستيابي فرد به نهادهاي قضايي و حل مشكل حقوقي خود دارد. در عين حال كه دسترسي به عدالت براي همه اقشار جامعه به صورت برابر مدنظر است اما در اين ميان اغلب اقشار زنان در دسترسي به نهادهاي قضايي به ويژه در دعاوي خانوادگي با مسايل و مشكلاتي روبرو بوده اند.تاكيد اين مقاله بر تاثير موانع فرهنگي روي دسترسي زنان به عدالت خانوادگي درون بافتار كنوني جامعه است. با توجه به رشد ساليانه زناني كه به محاكم خانواده مراجعه مي كنند،بررسي موضوع از منظر زنان مراجعه كننده مي تواند از اهميت مضاعفي برخوردار باشد.بر اين مبنا روش كيفي با تكنيك مصاحبه عميق اتخاذ شده است. يافته هاي تحقيق برآيند مصاحبه عميق با 50 زن مراجعه كننده به دادگاه خانواده بوده است. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد از منظر پاسخگويان موانع فرهنگي چون:ارزش هاي فرهنگي، عدم خودباوري و اعتماد به نفس، باورهاي ديني، تحصيلات و آگاهي تخصصي به موضوع، مردسالاري، زبان، ساختار و كليشه هاي جنسيتي در دسترسي ايشان به عدالت خانوادگي موثر هستند. همچنين مطابق با تئوري نقطه تلاقي از تلاقي موانع فرهنگي با عوامل زمينه اي پاسخگويان مي تواند تجربياتي متفاوت درون بافتار همسان شكل بگيرد.