تحليل الگوهاي فضايي شاخص هاي سالمندي جمعيت در شهر بابل

سالمندي امري اجتناب پذير است كه به همراه خود مسائل و نياز هاي ويژه اي را در سطح جوامع شهري مطرح مي سازد. اين مقاله با هدف تحليل الگوي فضايي پراكنش و همچنين نماگرهاي جمعيت شناسي جمعيت سالمندان در محلات شهر بابل تهيه شده است. روش تحقيق مطالعه حاضر توصيفي-تحليلي و بر اساس هدف كاربردي مي باشد. داده هاي خام مقاله از بلوك هاي آماري شهر بابل استخراج شده است كه بر اساس سرشماري سال 1390 مركز آمار ايران تهيه شده است. براي بررسي وضعيت سالمندان در محلات 22 گانه شهر بابل از شاخص هاي نسبت سالمندي، نسبت وابستگي سالمندي، شاخص سالمندي و شاخص پيري استفاده شده است. براي تحليل فضايي شاخص هاي جمعيت سالمند با استفاده از نرم افزار GIS و از روش هاي لكه هاي داغ و خودهمبستگي فضايي موران استفاده شده است. با بررسي هرم سني شهر بابل طي سال 1355 تا 1395 مشخص شده است نسبت جمعيت سالمند به گروه هاي سني پايين تر، بيشتر شده است. هر چهار شاخص مورد مطالعه داراي مقادير بيشتري در سطح محلات مركزي نسبت به محلات پيراموني مي باشند. همچنين هر چهار شاخص داراي الگوي فضايي خوشه اي در سطح شهر مي باشند.