پديد آورندگان :
منصوري، جميل دانشگاه تهران - گروه روانشناسي , بشارت، محمدعلي دانشگاه تهران - گروه روانشناسي , غريبي، حميدرضا دانشگاه تهران - گروه روانشناسي
كليدواژه :
عاطفه , كمال گرايي , دلبستگي , ناگويي هيجاني
چكيده فارسي :
زمينه: ناگويي هيجاني به معناي توصيف، تمايز و تنظيم هيجانات است. مطالعات نشان داده‌اند كه اين سازه در پيوند عاطفي هيجاني نسبتاً پايدار كودك با مراقب اوليه ريشه دارد و تحت تأثير تلاش فرد براي اجتناب از احساسات از طريق تمركز بر كامل بودن و پنهان كردنِ نقايص است. بر همين اساس، آيا مي‌توان از طريق سبك‌هاي دلبستگي و ابعاد كمال‌گرايي ناگويي هيجاني را پيش‌بيني كرد؟ هدف: پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني ناگويي هيجاني براساس سبك‌هاي دلبستگي و ابعاد كمال‌گرايي در دانشجويان دانشگاه تهران انجام شد. روش: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي همبستگي است. در اين تحقيق 268 نفر (37 زن و 231 مرد) از دانشجويان به صورت داوطلبانه با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. از شركت‌كنندگان خواسته شد تا مقياس دلبستگي بزرگسال (بشارت، 1392)، مقياس كمال‌گرايي چند بعدي تهران (بشارت، 1386) و مقياس ناگويي هيجاني (بشارت، 2007) را تكميل كنند. يافته ها: براي تحليل داده‌هاي پژوهش از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون همزمان استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه با افزايش نمره كمال‌گرايي خودمحور (0/30=r، 0/01>p)، كمال‌گرايي ديگرمحور (0/26- =r، 0/01>p) و كمال‌گرايي جامعه‌محور (0/14=r، 0/05>p) ناگويي هيجاني نيز افزايش مي يابد. همچنين با افزايش نمره زيرمقياس سبك دلبستگي ايمن (0/35- =r، 0/01>p) نمره مقياس ناگويي هيجاني كاهش و با افزايش نمره زيرمقياس‌هاي سبك دلبستگي اجتنابي (0/38=r، 0/01>p) و دوسوگرا (0/38=r، 0/01>p) ناگويي هيجاني افزايش مي‌يابد. نتايج همچنين نشان دادند كه دلبستگي ايمن، اجتنابي و دوسوگرا به همراه كمال گرايي خودمحور در مجموع 26% از تغييرات ناگويي هيجاني را تبيين مي‌كنند (0/01>p). نتيجه گيري: اين بدان معني است كه ناكامي كودك در رابطه ايمن با مراقب به ناگويي هيجاني منجر مي شود و تلاش هاي كمال گرايانه نيز روبرو شدن، شناختن، تمايز و توصيف احساسات را به تعويق مي اندازند.
چكيده لاتين :
Background: Alexithymia is difficulty in describing, differentiating and regulating emotions. This construct is rooted in the relatively stable emotional bond of the child with the primary caregiver and it continues under the influence of one's effort to avoid emotions by focusing on perfectness and hiding defects. Based on these, does it possible to predict alexithymia by attachment styles and dimentions of perfection? Aims: The present study was carried to predict alexithymia based on attachment styles and dimensions of perfectionism in students of University of Tehran. Method: current study is descriptive-correlation research. 268 students (37 women and 231 men) from University of Tehran completed the Adult Attachment Inventory (Besharat, 1392), Tehran's Multidimensional Perfectionism Scale (Besharat, 1386) and Farsi Toronto Alexithymia Scale 20 (Besharat, 2007) by accessible sampeling, voluntarily. Results: The analysis of data involves Pearson’s correlation coefficient and simultaneous regression analytic. The results demonstrated that as the self-oriented (p<0/01, r=0/30), other-oriented (p<0/01, r=-0/26) and social-oriented (p<0/05, r=0/14) perfectionism increased, the scores of alexithymia increased too. Results also showed that increasing in secure attachment subscale (p<0/01, r=-0/35), the alexithymia score reduce and an increasing in avoidance (p<0/01, r=0/38) and ambivalence (p<0/01, r=0/38) attachment sunscales, the alexithymia score increased. Findings showed that secure, avoidance, and ambivalent attachment styles, along with self-oriented perfectionism, explained 26% of alexithymia variances (p<0/01) Conclusions: This means that child's failure to have a secure relationship with the caregiver leads to alexithymia and perfectionism that operate as a means to self-expression during the development also delay recognition and description of emotions so that alexithymia persists.
