اثربخشي آموزش مهارت‌هاي رواني- اجتماعي ويژه دختران فراري بر صميميت اجتماعي و احساس تنهايي آنان

The Effectiveness of Psycho-Social Training Special for Runaway Girls on Social Intimacy and Loneliness

ميزان رو به افزايش فرار دختران از خانه، نشان‌دهنده لزوم مطالعه بيشتر اين پديده و بررسي علمي با رويكرد مداخله‌اي براي درمان آن است. هدف مطالعه‌ حاضر بررسي اثربخشي آموزش مهارت‌هاي رواني-اجتماعي بر افزايش صميميت اجتماعي و كاهش احساس تنهايي در دختران فراري ارجاع‌شده به مراكز ارشاد سازمان بهزيستي استان اصفهان بوده‌است.اين مطالعه يك پژوهش نيمه آزمايشي با دو گروه آزمايش و كنترل در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون بوده است. نمونه و روش نمونه‌گيري شامل 40 نفر از دختران فراري 14 تا 20 سال ساكن در مراكز ارشاد وابسته به سازمان بهزيستي استان اصفهان است كه با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شده اند.ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش بسته آموزشي مهارت هاي رواني - اجتماعي ويژه دختران فراري و پرسشنامه صميميت اجتماعي)آقا محمدي و همكاران،1390) و مقياس احساس تنهايي(راسل ، رپلو و فرگوسن، 1978 )بوده است. اين بسته آموزشي كه با تكيه بر روش كيفي(تحليل موضوعي) تدوين شده است براي اولين بار در ايران اجرا شد. نتايج كمي تحليل كواريانس نشان داد آموزش مهارت‌هاي رواني -اجتماعي در 7 بعد و 13 جلسه آموزشي تاثير معناداري بر افزايش صميميت اجتماعي وكاهش احساس تنهايي دختران فراري در گروه آزمايش داشته است (0/001>p).

Increase of runaway incidence among girls needs to scientific investigation with regards to an interventional approach for etiology and treatment of this phenomenon in the country. This study is purposed to examine the efficacy of psychosocial skills training on improvement of social intimacy and decline of loneliness among refereed runaway girls to guidance centers of welfare organization in Isfahan province. This is a quasi-experimental design with two experimental and control groups and pre and post test assessment. Sample included 40 runway girls with a purposive sampling method which recruited in experimental and control groups randomly. The Psychological Rehabilitation Training Package, the Social Intimacy Inventory (SSI; Aghamohammadi, et al., 2011) and the Loneliness Questionnaire (UCLQ; Russell, Peplau & Ferguson, 1978) were used in the present study. The results of covariate analysis showed that training of psychosocial skills significantly improved social intimacy and decline of loneliness among of runaway girls during pre test of in comparison to their performance on post test. Findings showed that psychosocial skills training with seven dimensions during thirteen sessions have significant effect on improvement of social intimacy and decline of loneliness among runaway girls in the experimental group. Teaching of psycho-social training special for runaway girls can improve social intimacy and decrease loneliness in them (p<0/001).