پديد آورندگان :
دل افكار، عليرضا دانشگاه پيام نور واحد جنوب، تهران , جوادي، نصيرالدين دانشگاه پيام نور واحد جنوب، تهران , فقهي زاده، عبدالهادي دانشگاه تهران - دانشكده الهيات، تهران , امين ناجي، محمدهادي دانشگاه پيام نور واحد جنوب، تهران
كليدواژه :
تشويق , تعليم و تربيت , تقديم و تأخير , روش هاي تشويق , قرآن كريم
چكيده فارسي :
اين مقاله با هدف دستيابي به نظر اسلام در مورد اولويت رويكرد تشويق يا تنبيه در تعليم و تربيت، و ارائه روش هاي قرآني براي تحقق نظر قرآن و بكارگيري آن در دوره‌هاي رسمي و عمومي كشور، جهت آسان سازي فرايند تربيت و اثر بخشي بيشتر به آموزه‌هاي تربيتي و توسعه به روش كيفي و به شيوه توصيفي - تحليلي صورت گرفته است. جامعه تحليلي، متن قران كريم، و نمونه تحليلي تمامي آياتي است كه دو واژه بشارت و انذار در كنار يكديگر قرار گرفته‌اند. تجزيه و تحليل اطلاعات همزمان با فرايند جمع آوري داده ها به صورت مستمر و پيوسته با استفاده از دسته بندي ، طبقه بندي ، كد گذاري و تعبير و تفسير انجام شد . يافته‌هاي حاصله در راستاي هدف اول حاكي از اين است كه قرآن كريم با اولويت دادن به بشارت، تشويق را در اولويت قرار داده است. براي تبيين و تحليل چگونگي دستيابي به اين هدف، به بيان پيوند ذهن با گفتار، هدفمندي گفتار، كاربرد تقديم و تأخير در برداشت هاي دقيق از آيات، بهره‌گيري معصومين(ع) از تقديم و تأخيرات قرآني براي تعيين دقيق اولويت هاي اسلامي به عنوان مباني حجيت تقديم و تأخيرات قرآني و تقديم بشارت بر انذار در قرآن كريم پرداخته شده است. همينطور روش‌هاي تشويقي (كلامي، مادي، عاطفي، و ارزشي) استخراج شده از متن قرآن عبارتند از : تحسين، ابراز رضايتمندي، دعا، تحريض، بيان كارهاي نيك، درود، و وعده دادن از جمله روش‌هاي كلامي؛ محبت ورزي، و كرامت بخشي از روش‌هاي عاطفي، و در نظر گرفتن جايگاه ويژه، و ابراز رضايت از جمله روش‌هاي ارزشي است كه اين پژوهش بدان دست يافته است.
چكيده لاتين :
In a qualitative and descriptive-analytical manner, this paper seeks to achieve Islam’s view about the priority of the encouragement or punishment approaches in education, and to provide Quranic methods for applying the Quran’s view and its application in the official and public education of the country, in order to facilitate the educational process and to increase the effectiveness of the educational and developmental teachings. The analytical corpus includes the text of the Quran, and the analytical sample includes all the verses that have both words of annunciation and admonition together. Data analysis was carried out simultaneously and continuously along with the process of data collection, categorization, classification, encoding, explanation, and interpretation. The findings indicate that the Holy Quran has prioritized encouragement by prioritizing annunciation. To explain and analyze how this aim is achieved, this paper deals with the expression of the mind-tospeech connection, purposefulness of speech, the application of prioritization and postponement in the accurate interpretations of the Quran verses, Imams’ use of Quranic prioritization and postponement for the precise determination of the Islamic priorities as the authoritative basis of Quranic prioritization and postponement, and the prioritization of annunciation over admonition in the Holy Quran. Similarly, the (verbal, material, emotional, and value-based) encouragement methods extracted from the Quranic text are: admiration, expressing satisfaction, praying, persuasion, expressing good deeds, saluting, and promising as verbal methods; affection and dignity as emotional methods; and taking into account the individual’s special status, and expressing satisfaction as the value-based methods.
