اثربخشي درمان ذهن‌آگاهي بر كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي بيماران پاركينسون

Effectiveness of the mindfulness therapy on the life quality and psychological wellbeing of parkinson patients

زمينه: بروز بيماري­هاي مزمن همچون پاركينسون، علاوه بر سلامت جسمي، كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي مبتلايان را نيز با آسيب جدي مواجه مي‌سازد. اما آيا درمان ذهن‌آگاهي به بهبود كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي بيماران پاركينسون كمك مي‌كند؟ هدف: بر همين اساس پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان ذهن‌آگاهي بر كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي بيماران پاركينسون انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر نيمه­آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه ودوره پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل افراد مبتلا به بيماري پاركينسون شهر اصفهان در سه ماهه زمستان سال 1397 بود. در اين پژوهش تعداد 30 فرد مبتلا به بيماري پاركينسون با روش نمونه‌گيري غيرتصادفي دردسترس انتخاب و با گمارش تصادفي در گروه­هاي آزمايش و گواه گمارده شدند (15 بيمار در گروه آزمايش و 15 بيمار در گروه گواه). گروه آزمايش مداخله درمان ذهن‌آگاهي (سيگل، 2010) را طي سه ماه در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه كيفيت زندگي (سازمان بهداشت جهاني، 1994) و پرسشنامه بهزيستي روانشناختي (ريف، 1980) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه درمان ذهن‌آگاهي بر كيفيت زندگي (0/001P<). و بهزيستي روانشناختي (0/001P<). بيماران پاركينسون تأثير معنادار دارد. ميزان تأثير بسته درمان ذهن‌آگاهي بر كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي بيماران پاركينسون به ترتيب 68 و 67 درصد بود. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر بيانگر آن بودند كه درمان ذهن‌آگاهي با بهره‌گيري از فنوني همانند افكار، هيجانات و رفتار آگاهانه مي‌تواند به عنوان يك درمان كارآمد جهت افزايش كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي بيماران پاركينسون شود.

Background: The emergence of chronic diseases such as Parkinson seriously damages the patients’ Life Quality and Psychological Wellbeing besides physical health. But does mindfulness therapy help improve the quality of life and psychological well-being of Parkinson's patients? Aims: Therefore, the present study was conducted with the purpose of investigating effectiveness of the mindfulness therapy on life quality and psychological wellbeing of patients with Parkinson. Method: The present study was quasi-experimental with pretest, posttest, control group and two-month follow-up period. The statistical population of the present study included the people with Parkinson in the city of Isfahan in the winter of 2018-19. 30 patients with Parkinson were selected through non-random available sampling and were randomly replaced into experimental and control groups (15 patients in the experimental group and 15 in the control group). The experimental group received training intervention of mindfulness therapy in ten ninety-minute sessions during two months. The applied questionnaires in this study included life quality questionnaire (WHO, 1994) and psychological wellbeing questionnaire (Ryff, 1980). The data from the study were analyzed through repeated measurement ANOVA software. Results: The results showed that the mindfulness therapy has significant effect on life quality and psychological wellbeing of Parkinson (p<0/001). The degree of the effect of mindfulness therapy on life quality and psychological wellbeing of Parkinson patients were 68 and 67 respectively. Conclusions: According to the findings of the present study it can be concluded that mindfulness therapy concomitant with employing techniques such as thoughts, emotions and mindfull behavior can be used as an efficient treatment to increase life quality and psychological wellbeing of Parkinson patients.