اثربخشي درمان ذهن آگاهي مبتني بر كاهش استرس، بر تحمل پريشاني زنان مبتلا به بيماري بي اشتهايي عصبي

Mindfulness Intervention Base Stress Reduction on distress tolerance in The Effect of woman with anorexia nervosa

در دهه‌هاي اخير اختلالات خوردن، بويژه در جمعيت دختران نوجوان، شيوع بيشتري پيدا كرده است. پيامدهاي آسيب‌زاي ناشي از اين اختلال و اختلالات همراه با آن قابل توجه بوده است. اختلال در فرآيندهاي هيجاني همچون تحمل پريشاني از مشكلات اصلي همراه با اختلال بي اشتهايي عصبي است و لازم است مورد توجه قرار گيرد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان ذهن آگاهي مبتني بر كاهش استرس بر تحمل پريشاني زنان مبتلا به بي اشتهايي عصبي است. در اين پژوهش از روش پژوهشي مورد منفرد با طرح A-B با پيگيري استفاده شد. جامعه‌ي آماري اين پژوهش شامل كليه ي زنان مبتلا به بي‌اشتهايي عصبي شهر اصفهان در سال 1395 بود كه از ميان آن ها دو نفر به شيوه ي نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي هريك از آزمودني‌ها دو جلسه‌ي خط پايه شش جلسه‌ي مداخله و دو جلسه‌ي پيگيري برگزار شد. مقياس تحمل پريشاني (DTS)، در هر جلسه، توسط آزمودني‌ها پاسخ داده شد. جهت تحليل داده ها از تحليل ديداري، شامل تحليل درون موقعيتي و بين موقعيتي براي هريك از متغيرهاي وابسته استفاده شد. نتايج نشان داد كه مداخله‌ي به كار رفته در اين پژوهش، بر بهبود تحمل پريشاني آزمودني‌ها مؤثر است (باPND 100% براي هر دو آزمودني). بر اساس نتايج به دست آمده در اين پژوهش، درمان ذهن آگاهي مبتني بر استرس مي‌توانند به طور ريشه‌اي‌تر مسائل جدي زيربنايي همراه با اين اختلال را پوشش دهد و به عنوان يك مداخله‌ي مؤثر بر بعضي از ابعاد مهم سلامت روان زنان مبتلا به بي‌اشتهايي عصبي به كار رود.

Eating disorders have been widespread in recent decades, especially in teenage girls. The harmful effects of this disorder and its associated disorders have been remarkable. Disruption of emotional processes such as distress tolerance is one of the main problems associated with anorexia nervosa and needs to be addressed. The purpose of this study was to investigate the effect of mindfulness intervention based stress reduction on distress tolerance in women with anorexia nervosa.The research design of the study was a single subject. The population of this study was all women with anorexia in Isfahan, in 2016, among whom two women were selected through convenience sampling. 2 baseline, six therapeutic, and two follow-up sessions were administrated for each participant. Distress Tolerance Scale (DTS), were responded in every session by the participants. Visual analysis, including inter- and intra-situational reports, were used to analyze the data for each dependent variable. The results showed that the intervention applied in the study was useful in distress tolerance (PND 100% ). Based on the results of the survey, stress-based mindfulness therapy can be applied as an efficient intervention on some critical aspects of the mental health of women with anorexia.