اثربخشي معنويت‌درماني بر پريشاني روانشناختي و تاب‌آوري بيماران تالاسمي

The effectiveness of spirituality therapy on psychological distress and resilience of thalassemia patients

زمينه: بروز بيماري‌هاي جسماني مزمن همچون تالاسمي موجب ايجاد پريشاني روانشناختي و كاهش تاب‌آوري بيماران مي‌شود. پژوهش حاضر در پي آن است كه آيا معنويت‌درماني مي‌تواند منجر به كاهش پريشاني روانشناختي و بهبود تاب‌آوري بيماران تالاسمي شود؟ هدف: بر همين اساس پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي معنويت‌درماني بر پريشاني روانشناختي و تاب‌آوري بيماران تالاسمي انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر نيمه­آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري پژوهش شامل بيماران تالاسمي شهر شيراز در سه ماهه زمستان سال 1397 بود. در اين پژوهش تعداد 30 بيمار تالاسمي با روش نمونه‌گيري غيرتصادفي داوطلبانه و هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفي در گروه­هاي آزمايش و گواه گمارده شدند (15 بيمار در گروه آزمايش و 15 بيمار در گروه گواه). گروه آزمايش مداخله معنويت‌درماني (بوالهري و همكاران، 1391) را طي دو ماه و نيم در 10 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه پريشاني روانشناختي (كسلر و همكاران، 2003) و پرسشنامه تاب‌آوري (كانر و ديويدسون، 2003) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس مختلط مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه معنويت‌درماني بر پريشاني روانشناختي و تاب‌آوري بيماران تالاسمي تأثير معنادار دارد (0/001p<). بدين صورت كه اين درمان توانسته منجر به كاهش پريشاني روانشناختي و بهبود تاب‌آوري بيماران شود. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر بيانگر آن بودند كه معنويت‌درماني با بهره‌گيري از فنوني همانند، خودآگاهي و ارتباط با خود و خدا، نوع‌دوستي، بخشش خود و ديگران، قدرداني و شكرگزاري مي‌تواند به عنوان يك درمان كارآمد جهت كاهش پريشاني روانشناختي و بهبود تاب‌آوري بيماران تالاسمي مورد استفاده قرار گيرد.

Background: The emergence of chronic physical diseases such as thalassemia causes psychological distress and decrease of resilience in the patients with thalassemia. The present study aims to prove if spirituality therapy can lead to the decrease in the psychological distress and improvement of resilience of the patients with thalassemia? Aims: Therefore, the present study was conducted to investigate the effectiveness of spirituality therapy on the psychological distress and resilience of the patients with thalassemia. Method: The present study was quasi-experimental with pretest, posttest, and control-group with a two-month follow-up design. The statistical population of the present study included the patients with thalassemia in the city of Shiraz in the fourth quarter of 2018. 30 patients with thalassemia were selected through non-random voluntary and purposive sampling method and randomly replaced into experimental and control groups (15 patients in the experimental and 15 in the control group). The experimental group received ten ninety-minute spirituality therapy intervention sessions during two-and-a-half months. The applied questionnaires in this study were psychological distress questionnaire (Kesler, et.al, 2003) and resilience questionnaire (Conner and Davidson, 2003). The data from the study were analyzed through ANOVA by mixed design. Results: The results showed that spirituality therapy significantly influences psychological distress and resilience in the patients with thalassemia (P˂0/001). That way this treatment can reduce psychological distress and improve patient resilience. Conclusions: The findings of the present study implied that spirituality therapy can be used as an efficient therapy to decrease the psychological distress and resilience of the patients with thalassemia via techniques such as self-awareness and self-communication, altruism, forgiving the self and others, appreciation and gratefulness.