تبيين رابطه توانمندسازي روانشناختي و تنيدگي سازماني كاركنان در مراكز

هدف از تحقيق حاضر بررسي رابطه بين توانمندسازي روان شناختي و عوامل مؤثر بر تنيدگي اعضا در دانشگاه فرهنگيان استان خراسان رضوي است. با استفاده از شيوه نمونه گيري تصادفي تعداد نمونه آماري 410 نفر، به دست آمد كه پس از توزيع پرسشنامه ها و جمع آوري آنها، 131 نمونه قابل استفاده و تحليل بود. در اين تحقيق شش عامل باركاري نقش، بي كفايتي نقش، دوگانگي نقش، محدوده نقش، مسئوليت و محيط فيزيكي به عنوان عوامل مؤثر بر تنيدگي سازماني و همچنين پنج بعد احساس شايستگي، احساس معنيداري، احساس مؤثر بودن، احساس داشتن حق انتخاب و احساس اعتماد به ديگران براي وضعيت توانمندسازي روانشناختي در محيط كار شناسايي شد و روابط ميان آنها مورد واكاوي قرار گرفت. جهت سنجش توانمندسازي روانشناختي در محيط كار از پرسشنامه اسپريتزر و ميشرا 3( 1999) و براي بررسي عوامل مؤثر بر تنيدگي از پرسشنامه تنيدگي اسپيو 4 (1990) استفاده گرديده است. بر مبناي نتايج حاصل از آزمون همبستگي پيرسون و برازش مدل رگرسيوني بين توانمندسازي روان شناختي كاركنان در محيط كار و تنيدگي ناشي از بي كفايتي، دوگانگي و محدوده نقش در دانشگاه فرهنگيان استان خراسان رضوي رابطه معني داري وجود دارد؛ به طوري كه تنيدگي ناشي از بي كفايتي نقش، تحت تأثير سه مفهوم احساس شايستگي، معني دار بودن شغل و داشتن اعتماد به ديگران قرار دارد؛ تنيدگي ناشي از دوگانگي نقش، تحت تأثير بعد احساس شايستگي؛ و در نهايت تنيدگي ناشي از محدوده نقش تحت تأثير بعد احساس معني دار بودن شغل قرار دارد. همچنين از نتايج آزمون ميانگين جامعه مشاهده گرديد تنيدگي كاركنان دانشگاه فرهنگيان استان خراسان رضوي در سطح پايين نامطلوب) و ابعاد توانمندسازي روان شناختي كاركنان در محيط كار در سطح بالا (مطلوب) قرار دارند. در پايان بر مبناي يافته هاي تحقيق پيشنهادات لازم به منظور بهره مندي در دانشگاه مذكور و ساير مراكز مرتبط با آن ارائه شده است.

no abstract