بررسي بسترهاي اجتماعي كتاب مكاشفه يوحنّا

كتاب مكاشفه يوحنّا، از مجموعه متون آپوكاليپسي در سنت يهودي‌مسيحي است كه درون‌مايه اصلي‌شان رويدادهاي مربوط به پايانِ زمان است. از موضوعات محل توجه محققان، وجه اشتراك تمامي اين متون در اشاره به شرايط اجتماعي دوره زماني‌شان است كه از آن با عنوان «شرايط بحران» ياد مي‌شود. نويسنده كتابمكاشفه نيز در نخستين بخش آن، يعني «نامه‌ها به كليساهاي آسيا»، به شرايط اجتماعي مسيحيان روزگار خود در اواخر سده نخست ميلادي، كه در هفت شهر آسياي صغير ساكن بودند، اشاراتي دارد. برخي از اشارات ضمني و آشكار نويسنده در متن نامه‌ها بر اين دلالت دارد كه مسيحيان آن مناطق از لحاظ اجتماعي و نيز از لحاظ پايداري بر اعتقادات ديني‌شان (از منظر نويسنده) در وضعيت نامطلوبي به سر مي‌بردند. در اين مقاله مي‌كوشيم با استفاده از متن نامه‌ها و برخي شواهد تاريخي دلايل پديدآمدن چنين شرايطي براي مسيحيان آن منطقه را بررسي كنيم.

The Book of Revelation is among the apocalyptic texts (in the Jewish-Christian traditions) whose major theme is the events of the end time. One of the subjects of interest to researchers is the commonality among all these texts in pointing to the social situation in their era referred to as “crisis situation”. Along the same lines, The Book of Revelation ‘s author refers in the first chapter, “letters to seven churches of Asia”, to the social situation of Christians of his time in late first century AD, who inhabited seven cities of Asia Minor. Some of author’s direct and indirect references signify that socially and in terms of adherence to their religious beliefs the Christians in those areas were in an undesirable state. Using the letters and some historical evidence, this article tries to examine the reasons for that.