اثربخشي آموزش مثبت نگري بر باورهاي غيرمنطقي و شادكامي مادران كودكان با نقص شنوايي

Effectiveness of Positive Thinking on irrational beliefs and happiness mothers of deaf children

تولد فرزند ناشنوا، خانواده به ويژه مادران را با شرايطي مواجه مي­ كند كه لازم است به وضعيت روانشناختي آنان توجه بيشتري شود. روان درماني مثبت­ گرا رويكردي در روان­ درماني است كه با ايجاد توانمندي­ ها و هيجانات مثبت همراه است و در آن سعي مي­ شود با افزايش معنا در زندگي به تسكين آسيب هاي رواني و افزايش شادكامي پرداخته شود. اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي آموزش مثبت ­نگري بر باورهاي غيرمنطقي و شادكامي مادران كودكان ناشنوا در شهر قزوين در سال 1396 انجام گرفت. روش: روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل و فاقد مرحله پيگيري بود. جامعه شامل كليه مادران داراي كودكان ناشنوا بود كه از اين ميان 34 نفر به شيوه در دسترس انتخاب و با توجه به ملاك ­هاي ورود( سن مادر، جنس، تحصيلات ، معيار شنوايي مادران، سن كودك و دووالدي بودن خانواده­ ها) دردو گروه آزمايش(17 نفر) و كنترل(17نفر) تقسيم شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه مثبت­ نگري خداياري فرد و غباري بناب(1391)، پرسشنامه باورهاي غير منطقي جونز(1969) و پرسشنامه شادكامي آكسفورد(1989) بود. آموزش مثبت­ نگري در قالب ده جلسه نود دقيقه ­اي به صورت هفته ­اي يك جلسه، در گروه آزمايش اجرا شد. در پايان براي دو گروه پس آزمون اجرا گرديد. روش تجزيه و تحليل داده­ ها كوواريانس چند متغيري بود. يافته ­ها: نتايج نشان داد آموزش مثبت­ نگري نتوانسته است باورهاي غيرمنطقي را كاهش دهد و تاثيري بر شادكامي نيز نداشته است. نتيجه­ گيري: بدين ترتيب مي ­توان گفت احتمالا مثبت ­نگري در كاهش باورهاي غيرمنطقي و افزايش شادكامي مادران كودكان ناشنوا موثر نمي ­باشد.

The birth of a deaf child makes family especially mothers face a situation which requires their psychological to be paid more attention. Positive psychotherapy is a psychotherapy approach that is accompanied by the creation of positive abilities and emotions, and it attempts to increase the meaning of life in order to relieve mental harm and increase their happiness. The current study was to investigate effectivness positive thinking on reducing irrational beliefs and inhancing happiness in mothers of deaf children in qazvin. Methods: The research method was quasi-experimental with pretest and post-test with control group. The statistical population of this study included all mothers of deaf children that 34 people was selected using the available sampling method from them and according to the criteria for entering (age of mother, sex, education, maternal hearing standard and age of the child and duality of the families) divided into two groups (experimental and control) grouped and matched. The research instruments were khodayarifard and ghobari bonab positive thinking(1391), Jones Irrational Belief Test(1969) and Oxford Happiness Inventory(1989). Positive Interview Training in the form of ten sessions 90 Minutes held weekly in one session was conducted in the experimental group. At the end, the mentioned questionnaires were administered to both groups as a post-test. The data analysis method was multivariate covariance. Results: Based on the results positive thinking was not effective in reducing the irrational beliefs of the experimental group( p>0/05). As well as positive thinking did not increase the happiness of the mothers of the experimental group compared with the control group's mothers. Conclusion: In general, the findings also show that positive thinking did not reduce the irrational beliefs of mothers of deaf children and did not increase their happiness.