بررسي ديدگاه برساخت‌گرايي اجتماعي درباره كودكي، و آموزه‌هاي آن براي برنامه آموزش تفكر به كودكان

The social constructionism approach to childhood, and what it has for philosophy for children program(p4c

هدف اين پژوهش بررسي ديدگاه برساخت گرايي اجتماعي در باره كودكي است و آنچه اين ديدگاه براي برنامه آموزش تفكر به كودكان دارد. پژوهش با روش فلسفي صورت گرفته است. برساخت­گرايي اجتماعي ديدگاهي است كه كودك و دوره كودكي را برساخته­اي اجتماعي-فرهنگي مي­داند و نه امري طبيعي. بر اين اساس، كودك از ويژگي­هاي رشديِ طبيعيِ ثابت برخوردار نيست، در عين حال صلاحيت كافي براي اين كه به عنوان عامل اجتماعي به حساب آيد را دارا مي باشد. برخلاف باورهاي سنتي، در اين ديدگاه كودك نه ارزش ابزاري، بلكه ارزش ذاتي دارد. برساخت­گرايي اجتماعي تفكر كودك را مستقل از بزرگسال و برخوردار از سرشتي اجتماعي مي­داند. اين مكتب بر گفتمان­هاي چندگانه پست­ مدرنيسم، فمينيسم پساساختارگرا، پسااستعمارگرايي و جامعه­ شناسي جديد كودكي مبتني است. برخي از آموزه ­هاي منتج از برساخت­گرايي اجتماعي كودكي در زمينه آموزش تفكر به كودكان از اين قرار هستند: بافت­ و زمينه­ هاي فرهنگي و اجتماعي در آموزش تفكر به كودكان اهميت مي­يابد، آموزش تفكر به صورت گروهي برجسته مي­شود. بر روابط تعاملي، يادگيري مشاركتي، دوستي­ ها و بازي­هاي نمايشي كودكان تأكيد مي­شود. نقش نهادهاي غير رسمي در كنار نهاد رسمي آموزش و پرورش در جريان رشد تفكر كودك بيش از پيش اهميت مي­يابد.

This research is concerned with the concept of childhood based on the social constructionism and what it has for philosophy for children program (p4c). The philosophical method was applied. Social constructivism views childhood as a sociocultural construct, and not a natural phenomenon. According to this perspective childhood is intrinsically valuable and children are seen as social agents, experts, and thinkers. The social constructivism considers child's thinking independent of adults and of social nature. The constructed concept of childhood is based on multiple discourses of post-modernism, femanism, post-structionism, post-colonialism, and new socialogy of childhood. The fowlloing are some doctrines of social constructionism of childhood to teach children thinking: Cultural and social contexts are important in teaching children thinking, Collective thinking is highlighted. In this regard, the emphasis is on interactive relationships, Interactive learning, friendships and children's play games. The role of informal institutions alongside the formal institution of education becomes increasingly important in the development of child thinking.