اثربخشي آموزش مهارت‌هاي فرزند پروري مثبت بر كفايت اجتماعي و تنظيم هيجان دانش آموزان

Effectiveness of positive parenting skills training on social competence and emotion regulation in students

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش مهارت‌هاي فرزند پروري مثبت بر كفايت اجتماعي و تنظيم هيجان دانش آموزان بود. روش پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌ي موردمطالعه در اين پژوهش كليه مادران دانش آموزان 13-15 ساله مدارس متوسطه اول شهر تهران در سال 1396 بود كه 30 نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به‌صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري به نسبت يكسان جايگزين شدند. گروه آزمايش، برنامه آموزش مهارت‌هاي فرزند پروري مثبت را در 8 جلسه (2 ساعت) به شكل گروهي دريافت كردند و گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفت. پرسشنامه‌هاي راهبردهاي تنظيم هيجان شناختي گرنفسكي و همكاران (2001) و كفايت اجتماعي پرندين (1385) توسط دانش آموزان در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون تكميل گرديد. اطلاعات جمع‌آوري‌شده با استفاده از تحليل كوواريانس تك متغيره، تحليل شد. نتايج نشان داد، آموزش مهارت‌هاي فرزند پروري مثبت بر افزايش تنظيم هيجان مثبت و كاهش تنظيم هيجان منفي دانش آموزان تأثير معناداري دارد. همچنين نتايج نشان داد، آموزش مهارت‌هاي فرزند پروري مثبت بر افزايش كفايت اجتماعي دانش آموزان تأثير معناداري دارد. بنابراين مي‌توان گفت بهبود تنظيم هيجان و كفايت اجتماعي دانش آموزان نتيجه تغيير الگوها و روش‌هاي فرزندپروري در مادرانشان مي‌باشد كه در جلسات فرزندپروري مثبت شركت كرده بودند.

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of positive parenting skills training on social competence and emotion regulation of students. The research method was a pre-test, post-test, and control group. The study population in this study was all mothers of 15-15 years old students in Tehran's first high schools in 1396, of which 30 were selected through purposeful sampling. Participants were randomly replaced in two groups with the same proportion. The experimental group received a positive parenting program in 8 sessions (2 hours) in a group format, while the control group was put in the waiting list .Grenfsky et al. (2001) cognitive emotion regulation strategies and Parandin social competence (2006) were completed by students in two stages: pretest and post-test. Data were analyzed using covariance analysis. The results of univariate covariance analysis indicated that positive parenting skills training has a significant effect on positive emotional regulation and decreasing negative emotional regulation of students. The results also showed that positive parenting skills training has a significant effect on the social competence of students. Therefore, it can be said that improving the social excitement and social adequacy of students is the result of changing the patterns and methods of parenting in their mothers who participated in positive parenting sessions.