بررسي تاثير سرمايه اجتماعي بر طفره روي اجتماعي كاركنان با نقش ميانجي تنبلي سازماني ( مورد مطالعه: سازمان جهاد كشاورزي استان لرستان)

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير سرمايه اجتماعي بر طفره روي اجتماعي كاركنان با نقش ميانجي تنبلي سازماني است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و در زمره پژوهش هاي توصيفي پيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش430 نفر از كاركنان جهاد كشاورزي استان لرستان هستند كه با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه گيري در دسترس تعداد اعضاي نمونه آن 202 نفر برآورد شد. ابزار گردآوري اطلاعات در اين تحقيق پرسشنامه استاندارد است كه روايي آن با استفاده از روش اعتبار محتوا و پايايي آن با استفاده از روش آلفاي كرونباخ تائيد شد. در اين پژوهش براي بررسي و آزمون فرضيه ها، رويكرد مدلسازي معادلات ساختاري و نرم افزارهاي Smart Pls2 و Spss 19 به كار گرفته شد. نتايج بررسي فرضيه ها نشان دهنده آن است كه سرمايه اجتماعي بر طفره روي اجتماعي كاركنان و تنبلي سازماني تاثير مثبت و معني داري دارد. هم چنين نتايج پژوهش مبين آن است كه تنبلي سازماني نقش ميانجي در تاثير سرمايه اجتماعي بر طفره روي اجتماعي كاركنان دارد. از اين رو به عنوان يك نتيجه كلي مي توان اين چنين گفت كه سرمايه اجتماعي موجب طفره روي بيشتر كاركنان گرديده و از اين طريق اشاعه بيشتر تنبلي در سازمان را در پي دارد.