ميزان اثربخشي آموزش والديني باركلي بر خودكنترلي كودكان داراي اختلال كم توجهي بيش فعالي

Effectiveness of Barkley’s parental training on self-control of children with attention deficit/hyperactivity disorder

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش والديني باركلي بر خودكنترلي كودكانداراي اختلال كم توجهي بيش فعالي انجام گرفت. روش روش پژوهش حاضر، آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، شامل والدين داراي كودكان با اختلال كم توجهي بيش فعالي دوره دبستان شهر اصفهان در سال تحصيلي 96-1395 بود. در اين پژوهش از روش نمونه گيري تصادفي خوشه ايو گمارش تصادفي استفاده شد. بدين صورت كه از بين والدين داراي كودكان اختلال كم توجهي بيش فعالي، تعداد 40 والد به صورت تصادفي خوشه ايانتخاب و به صورت گمارش تصادفي در گروه هاي آزمايش و كنترل گمارده شدند. والدين حاضر در گروه آزمايش مداخله درماني را طي دو ماه در 15 جلسه 60 دقيقه اي دريافت نمودند. پرسشنامه هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه كم توجهي بيش فعالي (كانرز، 1997) و پرسشنامه خودكنترلي (كندال ويلكاكس، 1979) بود. داده هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل كواريانس توسط نرم افزار آماري SPSS23 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها نتايج نشان داد كه آموزش والديني باركلي بر خودكنترلي كودكانداراي اختلال كم توجهي بيش فعالي تاثير معناداري داشته است (p<0/001 به اين صورت كه اين آموزش توانسته بود منجر به بهبود خودكنترلي كودكانداراي اختلال كم توجهي بيش فعالي شود. نتيجه گيري بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان چنين نتيجه گرفت كه آموزش والديني باركلي مي تواند با اصلاح الگوي تعاملي و فرزندپروري والدين كودكان داراي اختلال كم توجهي بيش فعالي، به عنوان يك روش كارآمد جهت بهبود خودكنترلي كودكان داراي اختلال كم توجهي بيش فعالي مورد استفاده گيرد.

The present study was conducted aiming to investigate the effectiveness of Barkley’s parental training on self-control of children with attention deficit/hyperactivity disorder (ADHD). Method: The research method was an experimental study with pretest, posttest and control group design. The statistical population of the present study included parents of children with attention deficit/hyperactivity disorder in the City of Isfahan in academic year 2016-2017. Clustered random sampling method and random replacement were used in the present study in a way that 40 parents were selected from among parents of children with attention deficit/hyperactivity disorder via clustered random sampling method and were randomly replaced into experiment and control groups. The parents present in the experiment group received fifteen sixty-minute therapeutic intervention sessions during two months. The questionnaires utilized included Conners ADHD Questionnaire (1997) and Kendal and Wilcox Self-Control Questionnaire (1979). The data from the study were analyzed using ANCOVA via SPSS23 software. Results: The results showed that Barkley’s parental training has had significant effect on self-control of children with ADHD (p<0/001) in a way that this therapy was able to improve self-control in ADHD children. Conclusion: According to the findings of the present study, it can be concluded that Barkley’s parental training can be applied as an efficient treatment to improve self-control of ADHD children through modifying parents’ interactional and parental model of ADHD children.