اثربخشي روش اجتماع پژوهشي در برنامه آموزش فلسفه به كودكان بر خودكارآمدي اجتماعي دانش‌آموزان

Effectiveness of Philosophy Training for Children through Community of Inquiry in Students, Social Self-Efficacy

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش فلسفه به كودكان به روش اجتماع پژوهشي بر خودكار آمدي اجتماعي دانش آموزان بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي بود كه در اجراي آن از طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. شركت كنندگان پژوهش شامل 50 نفر از دانش آموزان پايه هفتم ناحيه يك شهر تبريز در سال تحصيلي 95-1394 بودند كه به روش تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و به طور تصادفي در هريك از گروه هاي آزمايشي و كنترل قرار گرفتند. پرسشنامه خودكارآمدي اجتماعي كنلي (1989) براي هر دو گروه اجرا شد. آزمودني هاي گروه آزمايشي به مدت 13 جلسه در برنامه آموزش فلسفه به كودكان شركت كردند. گروه كنترل نيز همزمان به برنامه هاي عادي كلاس خود ادامه دادند. يافته هاي حاصل از تحليل كوواريانس نشان داد نمره هاي دانش آموزان گروه آزمايشي در پس آزمون خودكارآمدي اجتماعي بالاتر از گروه كنترل است. بنابراين، آموزش فلسفه به كودكان به روش اجتماع پژوهشي به افزايش خودكارآمدي اجتماعي دانش آموزان منجر مي گردد.

فاقد چكيده