تاثير آموزش رياضي از طريق برنامه هاي آموزشي رايانه اي بر يادگيري رياضي و علاقه به رياضي دانش آموزان ديرآموز

Effectiveness of mathematics education through computer training programs on mathematics learning and interest in mathematics of slow learner students

هدف اين پژوهش بررسي تاثير آموزش رياضي از طريق برنامه هاي آموزشي رايانه اي بر يادگيري مفاهيم رياضي و علاقه به رياضي دانش آموزان ديرآموز بود. روش اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل تمامي دانش آموزان ديرآموز پايه دوم ابتدايي شهر سنگر در سال تحصيلي 1395-1396 بود، كه 30 نفر از آنها به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند (15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه كنترل). گروه آزمايش تحت تاثير متغير مستقل آموزش از طريق برنامه هاي آموزشي رايانه اي (طي10جلسه 45دقيقه اي) قرار گرفت، اما گروه كنترل هيج مداخله اي را دريافت نكرد. ابزارهاي مورد استفاده ي پژوهش عبارت اند از پرسشنامه توانمندي هاي يادگيري رياضي پايه دوم (تبريزي، 1389)، مقياس هوشي وكسلر كودكان ويرايش چهارم (وكسلر، 2004) و پرسشنامه علاقه به رياضي (نعمتي، 1388). در نهايت، داده هاي حاصل از پژوهش به روش تحليل كوواريانس يك متغيره و چندمتغيره و با استفاده از نرم افزار SPSS 16.0 تحليل شدند. يافته ها نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه آموزش رياضي از طريق برنامه هاي آموزشي رايانه اي باعث بهبود يادگيري مفاهيم رياضي و افزايش علاقه به رياضي در دانش آموزان ديرآموز شده است(P<0/001) نتيجه گيري با توجه به تاثير اين برنامه آموزشي، استفاده از فناوري آموزشي با كمك كامپيوتر در آموزش دانش آموزان ديرآموز ضروري است.

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of mathematics education through computer training programs on learning mathematics concepts and interest in mathematics of slow learner students. Method: This research was quasi-experimental with pretest-posttest design and control group. The statistical population consisted of all elementary second grade slow learner students of Sangar City in the academic year of 2016-2017, from among whom 30 students were selected through convenient sampling method and were divided into two groups of experiment and control (15 in the experiment group and 15 in the control group). The experiment group was trained through computer training programs (within 10 sessions of 45 minutes), but the control group did not receive any educational intervention. The research tools included the Mental Learning Ability Questionnaire of Secondary Grade (Tabrizi, 2010), Wechsler IQ Scale for Children (Wechsler, 1949) and Interest in Mathematics Questionnaire (Nemati, 2009). Finally, the data were analyzed using one-way and multivariate analysis of covariance and analyzed using SPSS 16.0 software. Results: The results of covariance analysis showed that mathematical education through computer training programs, improves learning of mathematical concepts and increases interest in mathematics in slow learner students (P<0/001). Conclusion: Regarding the effect of this training program, the use of computer-aided teaching technology is essential in teaching slow learner students.