اثربخشي برنامه فرزندپروري بر اساس مدل باركلي بر تعامل مادر و كودك با اختلال رفتاري

Effectiveness of parenting program based on Barkley model on interaction of mother-child with behavioral disorder

اين پژوهش با هدف تعيين ميزان اثربخشي برنامه فرزندپروري بر اساس مدل باركلي بر تعامل مادر و كودك با اختلال رفتاري در شهر ورامين انجام شد. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي و طرح مورد استفاده در اين پژوهش طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري در اين پژوهش كليه مادران كودكان با اختلال رفتاري مراجعه كننده به كلينيك مشاوره ارمغان در سال 1398 بودند. گروه نمونه مشتمل بر 30 نفر بود كه به صورت در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري قرار گرفتند. گروه آزمايش طي 10 جلسه 80 دقيقه اي، هفته اي دو بار در جلسات گروهي فرزندپروري بر اساس مدل باركلي شركت كرد و گروه كنترل هيج مداخله اي دريافت نكرد. ابزار به كار گرفته شده در پژوهش حاضر مقياس رابطه كودك-والد رابرت سي. پيانتا (1992) بود. داده هاي پژوهش با استفاده از روش تحليل كوواريانس چندمتغيري در نسخه 24 نرم افزار SPSS تحليل شد. يافته ها نتايج اين پژوهش نشان داد كه برنامه فرزندپروري بر اساس مدل باركلي تاثير معناداري بر تعامل و همچنين خرده مقياس هاي تعارض، نزديكي و وابستگي مادر و كودك با اختلال رفتاري داشت (P<0/001). نتيجه گيري آموزش برنامه فرزندپروري بر اساس مدل باركلي مي تواند تعامل مادر و كودك با اختلال رفتاري را بهبود بخشد؛ بنابراين، برنامه ريزي به منظور استفاده از اين برنامه اهميت خاصي دارد.

The aim of this research was to investigate of parenting program based on Barkley model on interaction of mother-child with behavioral disorder in Varamin City. Method: The present research was a quasi-experimental study with pre-test, post-test design and control group. The participants were 30 mothers of children with behavioral disorder from consultation clinic of Armaghan in 2019 academic year who were selected by convenient sampling method. Subjects were divided into experiment and control groups, each group consisting of 15 mothers randomly. The experiment group participated in 10 sessions of parenting program based on Barkley model (twice a week; each session lasted 80 minutes), while the control group did not. The research tool included Robert C. Piyanta’s Child-Parent Relationship Scale (1992). Multivariate analysis of covariance was used by SPSS24 for analyzing the data. Results: The results showed that parenting program based on Barkley model had a significant effect on the interaction and also conflict, closeness and dependency subscale in mother-child with behavioral disorder (P<0/001). Conclusion: The parenting program based on Barkley model can increase interaction of mother-child with behavioral disorder. Therefore, planning for providing this program has a particular importance.