نقش تشخيصي احساس تنهايي در تمايز گذاري دانشجويانِ با بهزيستي ذهني بالا و پايين

Discriminative Role of Loneliness in Discrimination of Students with High and Low Mental Well-Being

بهزيستي ذهني يكي از سازه‌هاي مهم سلامت رواني است كه شناسايي عوامل تأثيرگذار در آن از اهميت فراواني برخوردار است. لذا، پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش احساس تنهايي به عنوان پيش ­بين­ بهزيستي ذهني دانشجويان انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع علي- مقايسه‌اي بود. جامعه آماري شامل تمامي دانشجويان دختر و پسر دانشگاه علوم پزشكي تبريز در سال تحصيلي 98-1397، به تعداد 8286 نفر بودند كه بر اساس جدول كرجسي و مورگان، 255 نفر از آن‌ها با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي بهزيستي ذهني وارويك- ادينبورگ (2007) و احساس تنهايي راسل و همكاران (1980) استفاده شد.. داده‌ها با استفاده از آزمون‌ تحليل تشخيصي مورد تجزيه ­و تحليل قرار گرفتند. يافته‌هاي تحليل تشخيصي، منجر به يك تابع تشخيص معنادار شد كه طبق آن متغير احساس تنهايي توان تمايز بين گروه‌ها را داشت. همچنين، طبق اين تابع تشخيص 78/5 درصد از دانشجويان به درستي در گروه ­هاي اوليه خود جايگزين شده بودند. بر اساس نتايج حاضر، در برنامه‌هاي آموزشي و پژوهشي براي افزايش بهزيستي ذهني دانشجويان بايد به احساس تنهايي توجه ويژه داشت.

Mental well-being is one of the essential constructs of mental health and identifying the factors affecting it is of paramount importance. Therefore, This study aimed to determine the role of loneliness as a predictor of mental well-being among students. It was causalcomparative research. The research population consisted of all male and female students studying in Tabriz University of medical sciences (N= 8286) in the 2018-2019 academic year that according to Krejcie and Morgan table, 255 students were selected by multistage cluster sampling method. For data collection from the Warwick–Edinburgh mental wellbeing scale (2007), Loneliness scale (1980) were used. Data were analyzed using statistical test discriminant analysis. The results of the discriminant analysis, leading to a significant discriminative function that according to this function, the loneliness variable had the ability in discriminating between groups. Also, Based on this discriminative function, 78/5% of the students were properly assigned in their initial groups. Based on the present results, in educational and research programs to increase the mental well-being among students, loneliness needs special attention.