بررسي عوامل كم رونقي حكمت عملي در فلسفه‌ي اسلامي از ابن سينا تا ملاصدرا (با تاكيد بر اخلاق)

در فلسفه اسلامي حكمت عملي، قسيم حكمت نظري است. ولي چه از نظر حجم تاليفات و چه تفصيل و توسعه مباحث، در مقايسه با حكمت نظري كم رونق است. شناخت عوامل اين كم رونقي، مي تواند زمينه ساز توسعه‌ي آن، باشد. ورود فلسفه در فضاي فكري جهان اسلام با دو موضع مخالف و موافق همراه بوده است در موضع مخالف، فلسفه جايگاهي براي ورود در عرصه حكمت نظري و عملي ندارد و در موضع موافق، نوعي تلاش در جهت بومي سازي فلسفه يونان در لايه هاي مختلف مشاهده مي‌شود كه نتيجه آن احاله حكمت عملي به شريعت شده است. عوامل منجر به اين احاله را، مي توان عدم امكان استنتاج حكمت عملي از حكمت نظري ارسطويي و تفصيل و احاطه شريعت بر تمام دقائق حكمت عملي و عدم احساس ضرورت حكما از ورود به حكمت عملي و اهميت فلسفه اولي در نگاه حكماي مسلمان به حسب شرافت موضوعي، برشمرد.