آسيب شناسي تقاضا و طلب معنوي در شعر سبك خراساني

آثار ادبي را از جهت موضوع مي‌توان در چهار دسته جاي داد: حماسي، تعليمي، نمايشي و غنايي. درخواست وتقاضا كه در شعر شاعران از دوره هاي آغازين شعر فارسي تا دوره معاصر به صورت هاي گوناگون جلوه نموده است، از زيرشاخه هاي ادبيات غنايي به‌شمار مي‌رو. تقاضا و درخواست در شعر شاعران به دو دسته‌ي كلّي تقسيم مي‌شوند: 1) مادي، 2) غير مادي (معنوي). در اين پژوهش بر آن بوده‌ايم تا به شيوه‌ي توصيفي- تحليلي، مفهوم تقاضا و طلب معنوي را در قصايد مدحي برجسته ترين شاعران سبك خراساني آسيب شناسي نماييم. تقاضا و طلب معنوي در اين دوره را مي توان در دو بخش با اهداف متعالي ( مانند دعا) يا با اهداف شخصي( مانند طلب جاه و مقام) طبقه بندي كرد. دعا و نيايش، اصلي ترين هدف متعالي تقاضا و طلب است كه در شعر سبك خراساني جايگاه ويژه اي دارد و كمتر آثاري است كه در آن شاعر و نويسنده به ستايش و توصيف خداوند نپرداخته و ضمن آن نيايش هايي بيان نكرده باشد. به طور كلّي تقاضا و طلب معنوي در آثار شاعران اين دوره عبارتند از: دعا و شريطه، تقاضا و طلب وصال معشوق، تقاضا و طلب جاه و مقام، تقاضا و طلب اخلاقيات، تقاضا و طلب ساير موارد معنوي.