تدوين برنامه آموزشي حل مسئله گروهي با رويكرد هنر و ارزيابي اثربخشي آن بر نگرش اجتماعي و نشاط معنوي در نوجوانان تيزهوش

Developing a group problem-solving training with art approach and evaluating its effectiveness on social attitude and spiritual happiness of gifted adolescents

در اين پژوهش ابتدا برنامه آموزشي حل مسيله گروهي با رويكرد هنر طراحي و روايي آن توسط متخصصين مورد تاييد قرار گرفت. سپس با استفاده از طرح پژوهش شبه آزمايشي به صورت پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري به ارزيابي اثربخشي برنامه در گروه نمونه پرداخته شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانش آموزان نوجوان دختر 15 تا 18 سال تيزهوش شهر تهران بود. با استفاده از نمونه گيري در دسترس به صورت هدفمند بعد از اجراي مقياس هوش استفورد- بينه نسخه پنجم، 30 دانش آموزان با بهره هوشي بالاتر از 120 به عنوان گروه نمونه انتخاب شده و يه صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل جايگزين شدند. سپس برنامه آموزشي تدوين شده طي 14 جلسه 90 دقيقه اي به صورت سه بار در هفته در گروه آزمايش برگزار شد. گروه كنترل برنامه اي دريافت نكرد. بعد از اتمام دوره پس آزمون در هر دو گروه به اجرا درآمد. سپس بعد از يك ماه و نيم پيگيري انجام شد. ابزار مورد استفاده پرسش نامه نگرش اجتماعي (افروز، 1393) و مقياس نشاط معنوي (افروز، 1395) بودند. تحليل يافته هاي پژوهش حاضر بعد از تحليل داده ها با استفاده از مدل هاي آماري تحليل كواريانس و اندازه گيري مكرر نشان داد كه برنامه آموزشي حل مسيله گروهي با رويكرد هنر بر نگرش اجتماعي (0/01< P، اندازه اثر 0/46) و نشاط معنوي (0/01< P، اندازه اثر 0/5) نوجوانان تيزهوش موثر بوده است. اثربخشي آموزش حل مسيله گروهي با رويكرد هنر بر نگرش اجتماعي و نشاط معنوي نوجوانان تيزهوش پس از يك ماه و نيم نيز پايدار بوده است.

The aim of research was developing a group problem-solving training program with an art approach and evaluating its effectiveness on social attitude and spiritual happiness of gifted adolescents. In this research, the effectiveness of the program was assessed through a quasi-experimental research and its design was, pre-test, post-test, and follow-up stages. The participants of this research were female gifted adolescents aged 15 to 18 years old in Tehran who were studying in the academic year of 96-97. The students were screened by the Tehran Stanford-Binet Test of Intelligence and 30 gifted students were selected based on purposive available sampling method and placed randomly in the two experiment and control groups each consisting of 15 individuals. The experiment group experienced a 14-training session focusing on training program. Each session held lasted 90 minutes. The instruments of this research were Social Attitude Assessment Scale (Jordan & Afrooz, 1976) and Spiritual Happiness Scale (Afrooz, 2016). Then, the data were analyzed via repeated measurement tests and multivariate analysis of variance (MANCOVA). The results illustrated that group problem-solving training program with an art approach can effect on social attitude (p≤0/01 effect size 0/46) and spiritual happiness (p≤0/01 effect size 0/5) of gifted adolescents. Also, it was shown that the effect of this instruction was constant even after 1/5 months. Training group problem-solving with an art approach can enhance social attitude and spiritual happiness of gifted adolescents